itirazım var oğlum.
hayatta belli başlı durumlara uyum sağlayabilmek için değişmeye itirazım var. bu bana onurlu bir duruşmuş gibi gelmiyor. sıkıntı şu ki buna ben de mecbur kaldım. geçen kasım ayında buraya artık değişeceğimi yazdım. aris v2.0 falan diye komikliğe şakaya vurdum hatta. durum şu ki ben 1 sene evvele kadar aklında sadece kavga dövüş olan, duygusuz bi elemandım. mafya hesaplaşmasında ya da siyasi çıkar durumlarında harcanan figüranlar var ya heh işte onun zekisiydim ben. zekiydim şimdi laf yapmayın boş. sonra bi şeyler oldu tekrar anlatmanın lüzumu yok. aklım da uçtu, mantığım da bulandı. gerizekalının tekine evrildim. duygusal dünyaya girince öyle oluyormuş harbiden. o da bitti işte geçen kasımda. şimdi ikisinin ortasında kaldım. yeni değil bu. ortada kalmışlıktan nefret ederim. kendimi bir kalıba sokamamaktan da nefret ederim. inanılmaz bir sürüncemede boşvermişlikle dolup taşan bir kimliksizliği yaşıyorum ve çok fena halde bunalıyorum.
kimim oğlum ben? dün
ulaş bayraktaroğlu'nun ölüm haberini aldığında abim öldü diyip deli gibi üzülen, suriyede çatışırken ölmüş adam zamanında abisi olacak kadar bu siyasi işlere bulanmış kişi miyim yoksa kendi zihninde duygularına hakim olamayıp birilerine bir şeylere üzülüp kendine acıyan melankolik diğer kişi miyim?
benden bir sikim olmayacak onun farkına vardım da en azından bu dağılmış kimliğimi tekrar toparlamak istiyorum. bu halime itirazım var, kendime kabul ettiremiyorum.