geçen gün kuzenim sayesinde çok güzel bir hayvan olduğunu anladım.
kuzenim çektiği fotoğrafları gösteriyordu bana. sıra bir kurbağa fotoğrafına geldi ve ben hemen pelinsu tepkisi verdim: "ayyhh çok korkarım." kuzenim şöyle baktı bana. şunu dedi: "nisyan biz hep iğrenç diye, korktuğumuz için geri çektik kendimizi ama şu üzerindeki desenlere bak. ne kadar güzel hayvan." cidden bir iki inceledim ve kuzenime katıldım. ayrıca tatlılar da sıpalar.
aklıma sabahattin ali'nin "kurbağa senfonisi" adlı şiiri geldi. en sevdiğim mısrası ise şu: "bak sevgilim, haddini bilmeyen bir kurbağa."