i̇nsanın kendine yaptığı haksızlıklardan biridir. zira unutulmayan sadece güzel anılar oluyor. her duyulan sözden, gidilen yerden illa ki hatırlatacak bi parça bulunuyor sonra hadi canım başa sar. yeniden yaşa tüm o güzel günleri, duyguları... bugüne kadar kim doymuş huzurun mutluluğun tadına da biz doyalım. zaten bu yüzden unutmaya kıyamıyor insan.
ama o ''unutmak'' gerekliliği gündeme nasıl gelmiş, hayatımıza nasıl oturmuş hiç düşünen yok. kırıldığımız anlar, yapılan tartışmalar, anlaşmazlıklar hatırlamak istenmiyor.
velhasıl biraz da bunları düşün sözlük.