intihar edecek kişilerin geriye belki hiç söyleyemedikleri belki sadece o an içlerinden gelenleri yazdığı belki de hayatlarının noktası olarak gördüğü mektup.
ben intihar edecek ve etmeyecek herkesin bunu yazması gerektiğini düşünüyorum çünkü oraya yazdığınız şeyler sizi hayata geri bağlıyor. hayat çok mu zor? umursamazsam o kadar da zor değil. hiçbir şeyin altından kalkamayacak kadar küçük müyüm? o zaman yanından sıyrılıp geçerim. bence mesele sadece bu dünyaya bilmem kaç milyon yıldır gelip sonra yok olan sonra tekrar kurulan medeniyetlerin insanlarının kurduğu düzene göre yaşamamak. insan kendi doğrularını bırakıp başkalarının kabına göre şekil aldığı sürece asla hayattan zevk alamaz asla huzurlu olamaz çünkü o artık kendi hayatı değil. bizi biz yapan duygularımız ve asla onları bastırmamalıyız. çünkü insan bastırdığı duygunun esiri olur. şey intihar mektubu diyordum evet etmeyecekseniz bile bu dünyaya veda etmek için bir şeyler yazın ve aslında kendinizi toprakla silmek yerine toprağın üstünde harikalar başarabilecek olduğunuzun farkına varın. birine ya da bir şeye sonsuza kadar sürecek bir ayrılığın vedası o kadar kolay olmuyor. herneyse, demek istediğim dağa taşa lanet edip uçan kuşa sövmekle mutlu olunmuyor ve bu bir şeyi de değiştirmiyor. aldığınız nefesin kıymetini siz belirlersiniz ve umarım her nefesiniz bi önceki kadar kıymetli olur.