i̇nsanlarla o kadar benzer bir yönü var ki.
her insan doğduğunda bembeyazdır aslında.
sonra insan büyür, o bembeyaz olan sayfası renklenmeye başlar, belki de kirlenmeye.
her yaşanmışlık size farklı bir renk tonu katar, belki ailenizden birisinin ölmesi size biraz mavi renk katar, belki imkansız bir aşk içinize biraz tutkunun rengi olan kırmızıyı katar, küçük bir çocuğun size gülümsemesi biraz pembe katar içinize, sevdiğiniz insanı görmek huzurun rengi olan yeşili katar belki de.
i̇nsan böyle böyle renklenmeye başlar her olay beyaz olan kağıdımızı karalar değiştirir, farklılaştırır. öldüğümüzde siyah oluruz, hiç kimseden farkımız kalmaz tıpkı doğdumuzda beyaz olduğumuz gibi.