anneme "nisyan bir şeylere çok üzülüyor. nisyan'ı kim üzüyor?" diye bir soru sormuş canım babaannem. belki gözlerimden, belki de "of babaanne of!" diye iç çekişlerimden anladı ama doğru anlamış. benimle gülen ve benimle ağlayan güzeller güzeli kadın, üşümeme dayanamayan, hep yanımda olan, bazen cadı bazen tatlı olan canımdan çok sevdiğim insan. allah babaannemi başımızdan eksik etmesin çünkü onunla aramızda olan bağ çok farklı.
duygulandım, buraya yazmak istedim. kusurumu mazur görün.