hava epey yağışlı. çift katlı otobüse binmişim ama bir sonraki seferin yolcuları da bizim arabada. otobüs iyice kalabalık. ben de merdiven kısmında zar zor oturacak yer bulmuşum yere gazete serip. dünyalar güzeli bir kız çocuğuyla babası bindi otobüse. otobüs o kadar kalabalık ki adam tutunacak yer bulamıyor ki çocuğu tutsun. ben alabilirim isterseniz diyip çocuğu kucağıma aldım. havasızlıktan pencereler açılmış tabi ama hava soğuk olduğu için bir çocuğa göre fazla esiyor. montumu ufak bedenine yorgan yaptım ve onu uyuttum. yaklaşık 1,5 saatlik yolun sonunda uyandı ve 3-4 yaşında var ya da yok, bana dedi ki "kokun annem gibi, biraz da teyzeme benziyor. evimize gelmek ister misin oyuncaklarımı kimseye vermem ama sana verebilirim eğer gelirsen" dedi. bir çocuk kelimeleri ancak bu kadar güzel telaffuz edebilirdi. kıvırcık sarı saçları ve mis kokusu hala burnumda. 17 yaşında daha güzel bir otobüs yolculuğuna şahit olamazdım herhalde. çocukların bir tebessümüne, o kötü niyetten uzak masum dileklerine canımı verebilirim ❤