çok değişik bi duygu. anne olmanın hazırlık fakültesi gibi. yanlış bi şeyler yapınca anneme söyleyemiyo gelip bana anlatıyo. kızıyorum bağırıp çağırıyorum sonra kedi gibi bakıp arkasını dönüyo. orda içimde bi sürü şey kopuyo. yanına gidip "abla" gibi konuşuyorum. çünkü "anne" gibi konuşmamam için bana geliyo zaten. i̇yi ki, çok şükür ki ablayım.