evet, ben bir
ateistim, gördüğüm ve yaşadığım olaylar sonucunda böyle olduğum için gurur diyorum. şunu bilmenizi isterim ki, ben bu karara 9 yıl önce vardığımda,
kur'an-ı kerim'in mealini 2 kez başından sonuna kadar okudum. yetinmedim,
incil ve
tevrat'ı da birer kez bitirdim ve kararımı verdim; hiçbiri. kalbimin en derinliklerinden dünya'da inanan sayısı en fazla olan 3 dine samimi bir şans verdim, hiçbiri beni o kitapların yüce bir varlık tarafından gönderildiği düşüncesine ikna edemedi. o zamanlar yaşım biraz daha küçüktü. bu yüzden ileriki yıllarda
dinlere bir şans daha vermek istedim. özellikle değer verdiğim kendimden büyük insanlar için oldukça önemli bir şey olduğu için yaptım bunu. araştırdım, okudum. lakin realist olan benliğimin her seferinde gördüğü şey; bir insan bir insana birşey yaptırmak istiyorsa, karşısındaki insan içinden şöyle der; 'sende insansın bende insanım ne farkımız var ki? neden istediğini yapayım?' buna karşın, araya dini koyunca, 'bak yapmazsan sonsuz güçteki varlık sana sonsuz azap uygular haaaaa!' örneği oldu. ve geçirdiğim yıllar içerisinde görüdm ki, iyi bir insan olabilmek için dine veya bir
tanrıya ihtiyacınız yok. iyilik yapmadığınız taktirde acı çekeceğiniz korkusuyla iyi bir insan olunmaz. kalpten gelecek arkadaşım. kalpten. cennete gideceğiz diye dünyamızı cehenneme çevirmek yerine, cenneti dünyaya taşımanız temennisiyle.