küçükken katıldığım yarışmalar geldi aklıma.
ama hiç biri festivallerdeki gibi titretmedi beni. küçük yer, yerel bir festivaldi ama nerden baksan yine 5-6 bin kişi var.
hayır zaten zor tutuyorum aklımda 2 sayfalık şiiri bide o sunucu olacak adam, beni çağırırken iyice abartıp övüyor. o övdükce benim de ter topuğumdan akiyor tabi.
birinde benle birlikte babamı da çağırmıştı.
"baban sigara içiyor mu ona da okuyor musun bu şiiri" fln gibi onca insanın içinde konusturuyor habire. baştan aşağı zangir zangır titriyorum. bıraksa da gitsek diye babam bana, ben babama bakıyorum.
meğer arka tarafta sorun olmuş adam zaman kazanmaya çalışıyor. dönüp dönüp bi babama iltifat ediyor bir bana ashjdaj
babam ayri kızardı utancından ben ayrı morardim.
az daha tutsa yığılacaktım olduğum yere. o gün bugündür çektim elimi eteğimi herşeyden.
parlak geleceğimi hep o heyecanlar mahvetti :))