evimizin eşyaları satıldığı gün, hüngür hüngür ağladım.
annem-babam ayrıldıktan 3 sene sonra annemin ailesiyle kalmaya başlamıştık. ben de o yaz tatildeydim. öyle sene içinde eşyalar hakkında konuşmuştuk belki satarız demişti annem. ama ben kafamdan silmişim gitmiş.
sıkıcı bir yaz akşamı aradım, normal bir şekilde eşyaların hepsinin gittiğini söyledi. dondum kaldım. "neden?" dediğimi hatırlıyorum. telefonu kapattıktan sonra tüm gece ağladım. çocukluğumun, kafamın içindeki ailemin öldüğünü düşünmüştüm. içim yanmıştı.