merhaba
başladığı yere giden bir trenin
penceresinden selamlıyorum saçlarını
koca dağlar hayret etmiş şaşırmış
kendini yere asmış
direkler dağlara
teller direklere asmış kendini
ve umutlar asılmış tellere.
treni selamlayan çocuklar
asılmış tepelere
doğrular sokaklara asılmış,
hırsız cami tavanına asmış kendini
ve gözyaşları asılmış umutlara
sevmek buymuş asıl
dolayıp saçlarını boynuna
asmakmış kendini yalnızlığa
sonsuza doğru giden bir trenin
penceresinden selamlıyorum saçlarını
elveda.
geceye kendi yazdığım bir şiirimi bırakmasam bir şeyler eksik kalırdı.