ablam hep besler balık. daha sonra kaplumbağa, kuş da besledi birkaç tane. kuştan korkarım, kaplumbağadan da. bende balık beslemeye karar verdim. bana zararı yok. dokunmuyorsun, korkmamı gerektirmez, tam benlik. arada at iki yem mutlu olsunlar. masrafa girmeme de gerek yok çünkü tüm araç gereç var. balık besleme kararımı aileme bildirdim. annem bakamayacağımı düşündüğü için karşı çıktı. ablam bana güvendi ve bana 8 tane balık aldı. üşenmedim hepsine tek tek isim koydum. ilk gün her şey çok güzeldi. sürekli balıklarımla ilgileniyorum. konuşuyoruz tek tek adlarını söylüyorum. biri adımı yanlış söyleyince deliriyorum o yüzden o balıklarımın adlarını karıştırmamak için çok uğraştım. neyse, ikinci gün geldi ve 1 gün uğraşıp hazırladığım o mükemmel akvaryumuma balıklarımı koymaya gittim. çocuğum daha, balıklarım eğlensin istedim. balıkları olabildiğince yüksekten akvaryuma bıraktım. burada üzgün emoji devreye giriyor. sonra bir balığım çok dayanamadı öldü. çok sinirlendim "ben seni çok sevmiştim. nasıl ölürsün sen gerizekalı?" diye. balığı tuttuğum gibi kedinin yanına gittim ve kediye verdim "al şunu ye!" diye. kedi kıtır kıtır yedi o balığı ve içimdeki sadist ruhumun uyanışlarını hissederken zevkle izledim. allah affetsin. sonra baktım diğer balıklarımda tek tek ters dönüyor. yalvarıyorum ama "nolur ölmeyin" diye. küçücük çocuğum niye ölüp, bana hayal kırıklığı yaşatıyorsunuz? hepsi tek tek öldüler. ablama gittim, ölüm sebeplerini söyledi. balyoz etkisi... içimdeki annelik duygusu uyandı. aldım balıklarımı bir poşete koydum ve gömdüm. yerlerini belli ettim. tabi ben balıklarımı gömerken, ilk ölen balığımı yiyen sarı kedi başımdaydı. kovdum. inşallah poşeti açamamıştır. açıp yediyse eğer gece duyduğum o gaipten sesler kesinlikle balıklarımın beni rahat bırakmayacak ruhlarından gelmekte.
not: o gün bugündür eve hiç balık girmedi. o gün bugündür hiç hayvan sahibi olmak istemedim. 8 balığa bakamayan bir insan bundan belki 10 yıl sonra ana olacak. allah yardım et yarabbi!