bir cesaretle yüreğimi açtım.sözcükleri doğru seçemediğimden midir bilinmez, sagopa kajmer'in dediği gibi "cevapsız kaldı çağrım bağırdım".bağırdım ama içime bağırdım.tam dört sene sustum.baktım içimi susturamıyorum döktüm yaralarımı.öyle güzel cümleler kurduki küfrettim kendime sustuğum için.umut tekrar yeşerdi.sonra ikinci darbe geldi ve ben bu kızı aklımdan çılartamadığım gibi hayatımdan da çıkartamıyorum.arkadaşlık oyunları oynamaya devam ediyoruz.ölene kadar sürecek sanırım.