(bkz: livaneli ) nin bir çırpıda bitirdiğim kitabı. içinizdeki koca boşluğa düşüyorsunuz. ee yani oluyor insan. bu koşuşturma, trend marka, plazalarda iyi konumlarda iş, pazar günü gittiğin kahvaltıdaki fotoğrafın like sayısı. koca bir hiç! insana insan olduğu için değer verilmediğini farkediyorsun. hani kendini koyduğunun dünyanın merkezinde sen olmadığını anlıyorsun o sahte egon yerleyeksan oluyor. toplumsal olarak damgalayıp, ayrıştırdığımız üçüncü sınıf insan muamelesi çektiğimiz savaştan kaçan insanların yaşadıklarını görünce kuvvetli empati yapıyorsun. toplumumuzun anlamaya ihtiyacı var. lütfen merhamet etmeyiniz!