az önce tabletimdeki eski resimleri karıştırıyordum. 10. sınıftaki sıra arkadaşımın bana hediye ettiği şiiri buldum. okudum, bir hoş oldum. severdi beni, bende o'nu severdim. defterime "tam sarılmalıksın. o yüzden bütün bir sene sana sarıldım." yazmıştı. keşke şimdi de olsa da sarılsa bana. bağrına basardı beni anne şefkatiyle. özlüyorum.
şiir ise şu:
"kapa gözlerini uzak mevsimlere
kapa gözlerini, önümüz kış
solmasın sakın gözlerindeki bahar
kapa gözlerini sıkıca, bakma sakın güneşe
kapa gözlerini yoksa kalbim eriyecek
şimdi aç gözlerini
güz yağmuru indi inecek
şimdi aç gözlerini çabuk
vakit geldi
ruhumun tohumları yeşerecek"
solmasın gözlerimizdeki bahar, güzel dilan.