"ulan yavşak" dediği andır, benim için.
her zaman arkamda olmuştur, ondan yediğim dayakların haddi hesabı yok ama büyüdüğümi hissettiği andan itibaren bir defa bile vurmamıştır.
tipik anadolu babası benim babamda sevdiğini sözlere dökemez, ama bilirsin ya seni sevdiğini hissedersin... liseden sonra 2 sene kadar boşta kaldım iş yok, üniversiteyi kazanıp gitmemişim o dönemde biraz borçlandım sağa sola, alacaklılar arıyor sürekli psikolojim alt üst durumda..
çekti beni kenara "oğlum bak, belki sana gerçekten babalık yapmadım gerçekten sevgi mi belli etmedim annene para bıraktım al onları borçlarını kapa. bi de bu dünya da sıkıntıları kafana taksanda geçmiyor takmasanda geçmiyor o yüzden siktir et takma" öyle bir söyledi ki ulan dedim bu adam arkamda olduğu sürece benim sırtım yere gelmez tüm dünya karşımda dursa deler geçerim.
babam gibi güçlü ve umursamaz olmak istiyorum, çok güçlü adam akciğer kanserini atlattı, saçları kendimi bildim bileli keldir kemoterapiden her çıktığında "ulan olan saçlarıma oldu amk" derdi.
sen dünyanın en iyi babasının babuş, sakın benden önce ölme.