benim bir dedem vardı allah rahmet eylesin. nasıl diyim böyle koccaman bir adamdı. elleri ayakları boylu poslu mavi gözlü dev bir adam. bir ara bizim oralara hırsız dadanmıştı. bi tek bizim mahalleye gelemedi. çünkü dedem mahallenin ortasına sandalye atıp sabaha kadar nöbet tutardı. bi hapsursun sesi öteki mahalleden duyulurdu. gençliğinde kamyonetin altında kalmış kalkıp adama küfretmis ajshshs
beni pek sevmezdi ama çünkü hep inatlasirdim karşılık verirdim ona küçükken. çünkü hiç bi zaman anneme inadindan dolayı adımla seslenmedi bana bende kızardım benim adım o değil doğrusunu söyleyene kadar cevap vermicem sana diye. ama ne de olsa dedemdi yani. ölüsüne biraz geciktim göremedim son kez.. ne yalan söyliyim çok özlüyorum onu.