sınıfta dikkatimi çeken bir kız vardı ama öyle hiç hoslanti bile yoktu. birgün face'de ortak arkadaşlardan gördüm bunu meraktan ekledim. ama mesaj atmadım yanlış anlamasın diye. aradan ,2 hafta geçti baktım instadan ekledi beni. sonra biraz benim aptallığım sayesinde konuşmaya başladık ilk mesajı da o atmıştı zaten. hayatımda ismi dışında hiçbirşeyini bilmediğim birisiyle hergun saatlerce her cümlesi paragraf olucak şekilde konuşmaya başladık. önce ortak noktalirimizdan bahsettik sanki ruh ikizim karsimdaymis gibi hissettim. her mutluluğun cezası olduğu gibi aramızda farklı şehirler, dil, kültür, cevre arkadaş gibi farklı fikirler oluştu. tabii bende de yavaş yavaş sonumu düşünmeden sahiplenme, kıskançlık, duygusu oluştu. zaman geçtikçe ben ona alışmaya, sevmeye, hayatımın merkezine koymaya başladım. oda tam tersi eskisi gibi yazmamaya, beni düşünmeden kirilicagimi bile bile sözler kullanmaya başladı. ben uykuyu seven bir insanım işim yoksa ikindiye kadar yatarım. ogleden sonra 4'unde kalkiyordum yinede günaydın yazardım. bir iki defada buluştuk çay falan içtik. neyse herşeyin sonu olduğu gibi oda sıkıldı gitti. suçun kimde olduğunu düşünürseniz ℅80i benimdir. çünkü ona arkadaslarinin davrandığı gibi kötü davranmadim. erkek arkadaşlarınin küfür eksik olmazdı oda buna alisikti ama ben onunla konuşurken argo kelimeler bile kullanmazdım sırf kirilmasin, yanlış anlamsin diye. ama hata yaptım sonuçta bitti geride yüreğimde biriktirdikleriyle. bu dönem aynı dersleri görüyoruz ve ben sabah 8 akşam 6 ya kadar onun o umursamaz, bakmayan yüzünü görmek zorundayım. gerçekten acı vericidir aşık olmak,geride biraktiklariyla.