türkçe'ye "kırmızı pazartesi" olarak çevrilmiş olan kitap.
henüz kitabı okumadan o kitabın sonunu duymak tüm kitapseverler tarafından sevilmeyen bir durumdur. insan o kitabı okumaktan soğur. biz ön sözleri bile bu durumdan kaçınmak için son söz olarak okurken, kitabın sonunu yazar daha ilk cümlesinde söylerse nasıl olur?
kırmızı pazartesi'nin ilk cümlesi bize kitabın ana karakterinin öldürüleceğini haber vermektedir; "santiago nasar, onu öldürecekleri gün, psikoposun geleceği gemiyi karşılamak için sabah saat 05:30'da kalkmıştı." aslında bu bilginin kitabın heyecanını azaltması gerekirken, marquez'in anlatım tarzıyla kitabın her sayfasında heyecan daha da artıyor. evet, bir cinayet işleniyor fakat cinayetin işlenmesinden çok, tüm kasabanın bu cinayetin işleneceğini bilmesi ve yine de bu cinayetin işlenebilmesi işin ilginç tarafı. tabii kitapta anlatılan olayın gerçekten yaşanmış olması ise gerçekten şok edici.
bir insanın hayatının ne kadar kolaylıkla sonlandırıldığını, insanların bu psikolojiye nasıl varabildiklerini, sıradan insanların nasıl ve ne uğruna katil olabildiklerini görmek gerçekten üzerine çok düşünmemiz gereken durumlar. özellikle kar topu oynadığı için öldürülen insanların olduğu ülkemizde..
kitap tanıtımından:
"kolombiyalı büyük yazar gabriel garcía márquez’in 1981’de yayımlanan yedinci romanı kırmızı pazartesi, işleneceğini herkesin bildiği, engel olmak için kimsenin bir şey yapmadığı bir namus cinayetinin öyküsü. hem kolombiya’da, hem de yayımlandığı dünyanın dört bir yanındaki pek çok ülkede sarsıcı etkileri olmuş bir roman. usta yazar, çocukluğunu geçirdiği kasabada yıllar önce yaşanmış bir cinayet olayını aktarıyor. romanın kahramanı santiago nasar’ın öldürüleceği daha ilk satırlardan belli. kırmızı pazartesi, yalnızca bir cinayetin arka planını değil, bir halkın ortak davranış biçimlerinin portresini de çiziyor. böylece, sonuna dek ilgiyle okuyacağınız bu kısa ve ölümsüz roman, bir toplumsal ruhçözümü niteliği de kazanmış oluyor."