---
spoiler ---
yıllar geçti sevgili manuel valaderes. şimdi kırk sekiz yaşındayım ve zaman zaman, özlemimde, hep bir çocuk olduğum izlenimine kapılıyorum. birden ortaya çıkıverecekmişsin, bana artist resimleri ve bilyeler getirecekmişsin gibi geliyor. hayatın sevilecek yanlarını bana sen öğrettin sevgili portuga'm. şimdi bilye ve artist resimleri dağıtma sırası bende, çünkü sevgisiz hayatın hiçbir anlamı yok. ara sıra sevgimle mutluyum, ara sıra da yanılıyorum; bu daha sık oluyor.
o çağlarda, bizim çağımızda yani, yıllar önce bir budala prens'in mihrabın önünde diz çökmüş 'budala'nın, gözleri yaşlarla dolarak ikonlara şunu sorduğunu bilmiyordum:
"olup bitenleri çocuklara niçin anlatmalı?"
gerçek, sevgili portugam; bunları bana çok erken anlatmış olmalarıdır.
hoşçakal!
ubatuba, 1967
---
spoiler ---