bi gün dersaneden çıktım genel ritüellerimi yapıyorum . izgaracıda yemek (güneylimi bilenlere selamlar) sonra sahil kenarında iskeleye bakan bir bankta gazete okumak, biraz deniz kenarında yürüyüs ve yurda dönmek için minibuse binmek. yani temel cumartesi ritüelim budur. o gün çok önemli bir maç olduğu için sahil yürüyüşümü kısa kestim ve erkenden minibuse bindim. parayı odedim ve elimdeki dergiye hafiften göz gezdirerek oturacak bi yere bakındım. o sırada tam karşıdan ay gülüşüyle parladı. aşık olduğum kişi(bundan sonra o ile belirtilecek) saçlarını kestirmiş, ama hiç alışık olmadığımız şekilde. yani öncedende biraz muhabbetimiz var (dersanede aynı sınıfta ve aynı okuldaydık). abi kakül bırakmış ama cidden çok sevimli görünmüştü yüzüme. bide herhalde onu o şekilde ilk ben görmüşüm bu yüzden yüzünde hafif bir sırıtmayla benim tepkimi bekliyor yani cidden muazzam bir görüntü var. o gün maçı erken başlayan bayern'ede çokca hürmetler iyiki erken dönmüşüm. peki ben ne yaptım öküzlüğümden hiç ödün vermeden kahkahayı bastım. bide o sırada kulaklık var ne kadar yüksek güldüğümü bilmeden bastım. sonra hemen oturdum ve ona bakmamak için dergiyi 3 kere falan okudum. inerken ben en önden oda bi arka kapıdan inmiş. tabi o sırada ben onu unutmuş kendimi müziğe kaptırmış okula doğru yürüyorum. arkamdan biri koşarak geldi ve omzuma dokundu. kulaklığı çekmemle onu karşımda görmem bir oldu. hiç güzel olmamış mıyım dedi. diyemedimki haşa çarpılırım sana güzel değilsin demek ölüme eştir. lakin verdiğim cevap yine engel olamadığım bir gülme seansi oldu. bu sefer oda benle güldü. o zaman bir şeyler olduğunu hissettim ama adını koyamadım lakin hayatımın devamında o gülüşü unutmadım ve devamında onu duymak için herşeyi yaptım
ama asıl farkettiğim an onu ilk defa ağlarken gördüğüm andı. yatılı okullarda gelenektir sınav haftası bitince kimse karne beklemez yarı yıl o gün sonlanır. o ve birkaç arkadaşı(o birkaç arkadaş devamında benim çok yakın arkadaşım oldular) eve gitmek için sınav çıkışına bilet almışlar evede uzun zamandır gitmediği için özlemiş hemen gidiyim diye bekliyor. valizleri falan dışarı çıkarmiş yani o derece. o sırada okula bi haber geliyor çarşamba günü okula kaymakam gelicek kimse eve gidemez. tabi ben zaten o sırada .eve gitmeyi falan düşünmediğim için sıkıntı yok ama herkes evlerini arıyor falan baya sıkıntılı bir durum. o zamanlarda okul yönetiminden izinsiz 3 gün yurda gelmezsen yurttan atılabilirsin öyle bir madde var yönetmelikte idarede bu kartı uyguluyor yani. bende dışarda oturmuşum muhabbet ediyoruz bi baktım bu 3ü ççağırdıkları taksiyi geri yolluyorlar bi yandan aileyle konuşuyorlar. yanlarına gittim yükleyemediyseniz para falan lazımsa ben veriyim niye burdasınız diye içlerinde en samimi olduğuma fısıldadim. dedi böyle böyle müdür izin vermiyor. tam o sırada onun ağladığını gördüm ve benim kafam attı. ben bu işi hallederim siz burda kalın. müdürün odasına o kadar sinirle girdimki konuşma fırsatı olmadı. (ara bilgi veriyim zamanında siyasal bikaç olay yüzünden okul değiştirmek zorunda kaldım disiplin dosyamda kabarık ama aşırı şekilde hem hülümet hemde muhalefet partilerinden birinden torpilim var ve gelirken müdürü yaklaşık olarak hepsi arayıp o çocuk yeğenimiz canı sıkılmasın muhabbeti oldu). dedim sen nasıl izin vermiyorsun aha bu ailesinin yolladığı fax. o kızın biraz daha ağlamasına sebep olursan senin memurluğunu yakar fizana sürdürürüm. ama ne kadar sinirli olduğumu hala hatırlamıyorum cinnetin bi alt basamağı yani. çıktım odadan aldım valizleri dedim durmayın gidiyoruz ben hallettim. hallettim dediğim kısım bağırmak bişey derse çıkıp babamı eve gelmeme izin vermiyor diye arıyacam ki eve gitmeyi zaten istemiyorum. müdürün göreceği şekilde aldım bunları kapıdan çıkardım dışardan bi otostop çektik ve otogara yolladım. o gün bana bir kere sarıldı ve ben işte o zaman ona aşık olduğumu anladım. okuyanlara tesekkürler
bu arada bütün okulda sadece o 3 kişi gidebildi geri kalan herkes okulda kaldı