çocukluktan beri birlikte büyüdüğüm bi arkadaşım vardı sürekli onlara giderdim ben yıllarımız böyle geçti. annesi 2. annem gibiydi artık. sonra başka yere taşındılar numaralarımızı kaybettik bizde taşındık falan izimizi kaybettik tamamen. kızın kuzeniyle aynı okuldaymışım hatta arkadaşımmış kuzeni. onun sayesinde yıllar sonra yeniden görüşmeye başladık. o kız ve annesi bize baş sağlığına geldiler babam için. o zamanlar benim annem kanseri hemen hemen atlatmıştı ama onun annesinin durumu daha ciddiydi daha atlatamamıştı kemoterapi alıyodu hala. o benim son görüşüm oldu. sonra gitgide yayıldı kanser. kaybettim ben 2. annemi. babasıda şu an 2 kişiyle evli biriyle imam nikahlı biriyle resmi nikahlı. ölür ölmez hemen o kadınlara gitmeye başladı. üstelik imam nikahlısı olan kadın arkadaşımın annesinin arkadaşı. evlerine giren çıkan annesine abla diyen insan. daha ölmeden hazırlamış adam. şimdi o kızın cehennem hayatını düşünmek istemiyorum bile. evde başka bi kadın oturuyo ben bile yediremiyorum kızın psikolojisi alt üst oldu. anne yokluğu bu başka hiç bi şeye benzemiyo. allah sabır versin