tam da su andır.. birini çok seversin.. 3bin km ötede olsa bile seversin.. ama bide hatalar yaparsın.. geçmiş gitmiş olsa bile zombiler gibi ha bire canlanan hatalar.. bir gün sevdiginle evlenirsin yanına gidebilmek için.. asker yolu bekler gibi gün sayarsin, mutlulugunuza engel bişey cikacak diye ödün koparken zombilerden biri canlanır gelir.. bütün herşeyi alt üst eder.. bi alt sokak değil ki ha deyince çıkıp gidesin konusasin.. bak öyle değil böyle diyesinn. dersin, dersin de geçip karşısına konuşmak gibi olmaz o ruhsuz mesajlar.. daha sevdiğine tam anlamıyla kavusamadan b.ktan bişey yüzünden vazgeçer senden ardını bi an bile olsun düşünmeden.. aglayamazsin bile.. gözünde yaş belirdiği an kapıda dikilen annenin ne oldu sorusuna cevap veremezsin çünkü.. anne bitti, ben ona daha doyamadan o beni bırakıp gitti bile diyemezsin.. tam da o andır yalnızlığın ağır geldiği an.. gogsunun ortasında koca bir yumruk, bogazindaki dügümdür.. iste tam su andır..