nasıl ve nereden aklımıza geldi bilinmez ama -o dönem böyle çılgınları oldukça yapardık- sınıfa çiğ köfte söyledik. bu arada lisede geçiyor bu anım. inanılmaz yedik ve öylesine doyduk fakat getirilen çiğ köfteler bi' türlü bitmedi. çöpe atmaktansa yıllardır yapmak istediğim şeylerden birini yapıp ibrahim tatlıses gibi çiğ köftelerden birini tavana yapıştırdım. bildiğin tavanda duruyor iyi yapmışlar demek ki. şöyle bi' sorun var çiğ köfte orada duruyor iyi hoş da okulun belalı hocalarından birinin dersi biraz sonra başlamak üzere. ne yapacağımızı bilemiyoruz. herkes bana bakıyor benim de aklıma ilk gelen şey öğretmen kürsüsünü alıp tavanda yapışık duran o şeyi indirmek. tamam indirdim ama beyaz kireçli tavanda köftenin izi kaldı. gittim tebeşiri aldım tavanı bir güzel boyadım. eskisinden ayırt edilemez bir hâl aldı. belalı öğretmenimiz gelmeden ayak izlerimi kürsüden temizleyip kalan çiğ köfteleri de imha ettikten (yedikten) sonra derse geçtik. neyse ki yakalanmadık :)