ben evin en küçüğüyüm. hep sakındılar beni. her yönden rahat ettirdiler, maddi-manevi. şimdi bu entrylerin hepsini okuyunca bir kez daha minnet duydum ablalarıma. ablam bana "sen benim evlatlığımsın. çocuğumsun." der. şaka zannederdim, değilmiş meğer. bir kez daha aşık oldum onlara. siz diyorsunuz ya "canımı istese veririm." diye. aynı şey küçük kardeşler için de geçerli. canımı istesinler, düşünmem.