babamın babası babam daha küçükken vefat etmiş. annemin babası hayattaydı. dedem çok nazlı bi adamdı. hep ilgi onda olsun isterdi. ama kasten bilerek yapardı. hasta değilken hastaymis gibi davranırdı. ananemde felçli teyzemle nöbetleserek kalıyoruz.haliyle sıkılıyor laf söylüyoruz. bir gün annemle ben vardım yanında. pazar günüydü her zaman ki gibi ıhlıyordu dedem bizde hep salma kendini salma kendini diye söyleniyoruz. baya kötü oldu. ortalık hastalığı heralde dedik kusma falan. ertesi gün sabah 8 de ise gidiyorum kontrol ettim kapıdan nasıl diye uyuyordu. gördüm ama nefes alıyordu. 1 saat sonra aradım nasıl oldu diye. öldü dediler. biz dedem için hep derdik ki bize bişey olur ama ona olmaz. dedeme tek bir öfüm bile şimdi her düşündükçe yakıyor beni. diyeceğim o ki hayattayken kıymet bilin, sevin, sarılın bunu onlara hissettirin. çünkü hiç ummadığınız bir anda hayat bir tokat gibi çarpıyor yüzünüze...