yalan.
edilmiyor.
kaybedene sorun siz onu bir de. benim "hayata" dönmem dört senemi aldı. ilk iki senesi silik hatta hafızamdan. sürekli kaybettiğin kişinin eşyalarını kokladığın, fotoğraflarına baktığın, sesini unutmamak için videolarını izlediğin, mezar taşını ellerinle sildiğin, toprağını öptüğün bir hayat düşün.
izlediğin her bir filmde, baktığın her yerde, dinlediğin her şarkıda onu hatırlatacak bir şeyler bulduğun bir hayat düşün.
bir de her güldüğünde ona haksızlık ettiğini, her eğlendiğinde onsuz eğlendiğini, onun sevdiği bir şey yerken bile vicdan azabı çektiğini, yediğin her lokmanın boğazına dizildiğini düşün.
nefes alıyorsun, yaşıyorsun.
buna "devam etmek" denirse.