unutmak

sesini özlüyorsun hele bir de duyamayınca o daha agır geliyor insana sen acı içinde kıvranırken onun orada mutlu mesut yaşıyor olması yakıyor en çok içini... unutuyorsun sonra yavaş yavaş sesini gülüşünü görüntüsünü yalnızca kokusu ve gözleri kalıyor ondan kalbinin paramparça olup acıyı en derinden hissetmene yetiyor sadece... bazen kelimelerle anlata anlata bitiremediğin tek kelimeyle yakıyor canını... unutuyorsun sonra yavaş yavaş kelimeler kifayetsiz sesi gülüşü görüntüsü ve hatta kokusu ve gözleri dahi önüne gecemiyor bu unutuluşun.. neden bu kadar alıştırdın ki kendine zalımın oğlu