geçen sene ankara kızılayda çalışırken 5 dakikalık sigara molasına sokağa çıktım.sigarayı usulca dudaklarımın arasına yerleştirdikten sonra çakmağı çaktım.sonra kulak çınlatan bir gürültü duydum.yaklaşık 2 saniye kadar sersem bir sekilde çakmağa baktım. içimden bir şok dalgası geçti.sanki ruhum bedenimden çıktı ve geri girdi.sarsıldım.kulaklarım çınlıyordu.göğe yükselen dumanı gördüm.kaçışan insanları...korkunun en soğuk halini hissettim.ama o kadar soğukkanlıydım ki.kendimi en yakın cafe ye attım.biraz durulduktan sonra çalıştığım yere döndüm.müşterileri sakinleştirip su dağıttım ve daha güvenli olan bodrum kata indirdim.başına cam parçaları girmiş kadın.bacağı yarılmış bir adam.annesinden ayrı düşen bir suriyeli kız çocuğu.telaş ve korku içindeki ağlayan, bağıran, fenalaşan, kalbi duracak gibi olan insanlar.o gün şunu anladım.insan dünyanın kanseridir.