bir yavru fille konuşuyorum. kulaklarının pembe olmasından şikayetçi olduğunu söylüyor, hortumu da biraz büyükmüş. ona, onu bu şekilde çok sevdiğimi anlattım. etikete sahip olmanın berbat bir şey olduğunu dile getirdiği zamansa, biz insanların da etiket taşıdığını söyledim. sağıma soluma baktı ve etiketimi bulamadı. oysa etiketim üstümde değildi, içimdeydi. nasıl yani sorusuna mümkün olduğunca anlaşılır bir cevap vermek için düşündüm.
"evet, biz insanların da etiketleri var. belki seninki gibi neden oluştuğumu ya da içimdeki duyguların yüzdesini yazan bir kağıt şeklinde değil benim etiketim, çünkü değişken. her an her saniye beni oluşturan şeyler değişebileceği gibi her insan da bu etiketi farklı okur."
bana etiketimin hangi dilde yazılmışsa o dilde herkes tarafından aynı şekilde okunabileceğini söyledi.
"yanılıyorsun yavru fil, gösterdiklerimi ve yaptıklarımı kimse kendi diline kusursuzca çeviremez. benim neden oluştuğumu ve nelere dönüşeceğimi bilen tek kişi yaratıcım. ben bile beni kimi zaman okuyamıyorum. bence bunu bize söylemeyerek ve bir tarafımıza yazmayarak dünyadaki en güzel şeyi oluşturmuş,
birini anlamanın ve birisi tarafından anlaşılmanın mutluluğunu."