nefesim daralıyor, kafam bi ton geliyor düşünmek bile şu an canımı acıtıyor kelimeler beynimde dolaşırken gecenin bu vakti benim bir sıkıntım var sebebi belli ama belli değil bir sürü etkenden sonra vücudun verdiği bir tepki belki de şu an bunları yazarken nefes alıp verişlerim hızlandı mesela yüreğimde de bir sancı var kalp krizi mi acaba?
ağzımda bir karıncalanma da başladı garip.
bu gece ölmek güzel olabilir arkamdan kandil gecesi öldü allahın sevdiği kuluymuş derler en azından kötü konuşmazlar.
sahi ölsem arkamdan konuşulacak bir iz bıraktım mı şu dünyaya?
yani öyle bir eserim yok ama deliydim işte bir o var kimsenin yapmadığını yapardım birden belki bir muhabbet arasında adım geçer, geçer di mi.
yazınca rahatlardım normalde şimdi dahada derin bir düşünce içindeyim ve dediğim gibi düşündükçe de ruhum daralıyor, içim sıkılıyor.
bu ne saçma döngü böyle.
iyi olmam lazım çünkü yapmam gereken sorumluluklar var yoksa sabah mahalleli kimden ekmek alır?