3 yaşındayım ölüm haberi geldi.o kadar insanın içinden bir iki kişi gerçek anlamda üzüldü.birisi annemdi.o haber geldiğinde annemin ayağında sallandığımı hayal meyal hatırlıyorum.o haber bomba gibi düştü,yaktı kül etti içimizi.bense bir köşede ağlamaklı halimle olayları çözmeye çalışırken o şokla tırnak yeme alışkanlığımı kazanmıştım.onu ve onun ile ilgili hic bir anımı hatırlamam da ölüm haberini hatırlarım bir tek.bu çok can yakıcı bir şey ya.