çamurumuz gam yağmurlarıyla yoğrulmuş.
bir gün abimle konuşurken "hayatım boyunca ruhum sıkıldı, hep mutsuz yaşadım, yaşıyorum" dedim. "bilir misin?" dedi. "insan topraktan yaratılırken allah insanın toprağını
gam yağmurlarıyla ıslatmış derler. bu yüzden insan hep mutsuz ve üzgün hisseder kendini."
o kadar hoşuma gitti ki bu varsayım, ne zaman çok mutsuz olsam, "yapacak bir şey yok. özüm gam yağmurlarıyla yıkanmış" derim sessizce.