şahsıma ait, askerde yazdığım bir şiir-yazı;
***
zaman'ın bir erkek ismi olduğunu öğrendiğimde otuz yaşındaydım.
azat'ı ise annesi hayata bağışlamıştı.
ben, eğitimlerden bulduğum boşluklarda gökyüzüne bakıyordum.
annemi düşlüyordum sessizce.
arada bir ise babamı.
her sabah tıraş olurken daha çok bakıyordum aynada gördüğüm yüze..
ya da o bana bakıyordu..
bilmiyorum..
herkesin binbir panikle gün saydığı, bu tüfek mahkumlarının cennetinde,
kalbim şakaklarımda atıyordu..
hayatı iliklerimde hissediyordum..
nizamiye kapısında, çarprazda bekleyen nöbetçiler göremiyorlardı,
firar eden aklımı..
ben firar ediyordum..
harf harf, kelime kelime, hece hece...
ben firar ediyordum,
her gece..
***