babamın babası olan dedemi görmeyi çok isterdim. mertliğin sembolü olan yegane adamı. annem anlatırdı, "biz gelinlerini öz kızlarından ayırmazdı. her birimizin ayrı ayrı yanına gelip 'bi isteğiniz-arzunuz var mı kızım?' diye sorar 'bu oğlanlar size saygısız ve sevgisiz davranıyorlarsa söyleyin, ben sizin babanızım' " diyen o güzel adamı işte.
dünyaya yetim gelen, babasını hiç görmemiş, annesini ise 3-4 yaşında kaybeden o güzel adamı. ah be dede, babam senin çok büyük yalnızlık ve yokluk çektiğini anlatırdı ben küçükken. kafamı eğer dinlerdim çocuk aklımla. cumhuriyetin ilk yılları. sürekli sürgün yemiş bir çocuk. ne anne var ne de baba, hep birilerine hizmet etmek zorunda kalmış cesur bir genç. ne yaşarsa yaşasın dürüstlük ve adamlıktan vazgeçmemiş bir adam. taklacı güvercin meraklısı, ölüm döşeğinde olduğu an bile o zamanlar evin hizmetkarını anneme çağırtıp "rüstem efendi, allah rızası için bana hakkını helal eder misin? kızım sizler de? oğullarım? ve sen? ayşe hatun, sen? 40 yıl katlandın bana? allah rızası için hakkını helal et lütfen.."
çalışıp didinip birilerine muhtaç olmadıktan sonra köyde yürüyüşe çıkıp kahvehanenin önünden geçerken içeri girip tüm gençler ayaklandığında kahveciye tüm gençlere çay vermesini söyleyip "benim biraz işim var, dönüşte öderim" diyen bu adamı özlüyorum. dönüşte tekrar kahveye girip tüm gençlere birer çay daha ısmarlayıp çayların hepsini gece kahve kapandığında kahveciye ödeyen o yetim çocuğu. yokluğun ve yalnızlığın ne boktan bir dert olduğunu bilen adamı.
keşke tutsaydım şöyle elinden. benim 3-4 yaşımdaki halim ve onun 3-4 yaşındaki hali. beraber top oynasaydık. ona oyuncaklarımı gösterseydim, o ise bana yaşadığı köyü gezdirseydi. arada bir güreşip kavga etseydik. ilk kavgamızı beraber verseydik. yaslasaydık sırtlarımızı. birbirimizden güç olup mert ve adil olmayan herkesle kavga etseydik..
dünya böyle ama be dedem.
özlüyorum seni güzel adam. ve anıyorum. allah rızası için bana açılan tek bir avucu boş geri çevirmiyorsam nedeni sensin. darda kalmış tek bir insanı yüzüstü bırakmıyorsam nedeni sensin. tek bir insanın hakkını yememek için gerektiğinde aç susuz yaşıyorsam nedeni sensin. tek bir sokak kedisinin, tek bir sokak köpeğinin başını okşamadan yanından geçmiyorsam sebebi sensin.
ne zaman çok yalnız ve mutsuz olsam aklıma sen geliyorsun bu aralar. hiç gelmediğin kadar hem de. ve ben senin elinden tutup beraber yürüyorum tozlu köy yollarında. beraber bir söğüt ağacına çıkıp dizlerimizi soyuyoruz. canımız acıyor. yüzün beliriyor sonra gözlerimin önüne. biraz babama benziyorsun, birazsa en sevdiğim halama. en çok romanlardaki o güzel adamlara benzetiyorum ama seni. bilesin. yokluğun içinde dünyaya gelip yalnız yaşayan, yalan olmayan o güzel adamlara.
uykunu bölmeyeyim. seviyorum seni dedem. ve özlüyorum..