bi ailevi olaya şahit olmuştum. bir anne, baba ve 4 tane çocuktan oluşan bi ailevi olay. annesi aldatılan kadın, babası aldatan adamdı. 2 büyük genç kız, 2 uyuyan küçük kardeşler ev de tartışmalardan bağrışmalardan uyanan o kardeşlerin başını okşamak, bişeyin olmadığına inandırmak bana düşüyordu. onların o uyanışları o masum, uykulu, şaşkın, korkmuş gözlerini sakinleştirmek ve geri uyutmak bana düşüyordu. benim bile bişey olmadığına inanmadığım olayı onlara nasıl inandıracaktım ki hiç bilmiyordum.o aileden değildim, hiç kardeşim de yoktu,tek çocuktum. ama o an sanki onlar benim kardeşimdi ve bende onların ablasıydım. zor olmuştu,içimden ağlaya ağlaya onlara hiç bişeyin olmadığını inandırıp uyutmuştum sonra... sonrası mı? sonrası 2 genç kıza sarılıp ağlamaktı. elimden bi bok gelmiyordu.