iç burkan durumlar

annemin 'oğlum inşallah 1 hafta sonra sağ salim döneceğim, sen adam akıllı derslerine çalış.' demesinden 1 hafta geçtikten sonra cenazesinin gelmesi..

onun bi daha dönmeyeceğini bilmek.

dün otobüs durağında beklerken yanımdaki kızın babası geldi ve sarılıp öptüler birbirlerini sanırım hayatım boyunca böyle bişey yaşayamayacağım

fırsatım varken duygularını ifade edememek sırf ortalıkta olaylar olduğu için sevdiğim kıza acilamiyorum

4 yaşında kapıda oynarken annenin 6 aylık kardeşini ve büyün evi toplayıp evden kaçması ve bunun için asla geçerli bir sebebi olmaması.

ablamla yan yana yataklarimiz var. her gece annem gelir ya ablamla gülüşür ya onun üstünü örter yada gitmeden yanağına öpücük koyup gider. ne biliyim tüm bunları yan yataktan izlemek çok sikimsonik bisey.

öleceksiniz, ne kadar yaşamış olursanız olun, tek başınıza, yalnız, bir sabah öleceksiniz. hayat devam edecek. birileri sevgilisinden ayrılacak, saatler geriye alınacak. hayat siz olmadan devam edecek. en kötüsü, adınızı hatırlayan son kişi öldüğünde, hiç doğmamış olacaksınız.

serçe parmağını sehpaya çarmak

her kavgamda "yanliz oluceksin" denmesi

deli gibi aşık olduğum adamla yakın bir kız arkadaşım birbirlerine sarılmış bir şekilde önümden geçerken bana gülümseyerek el salladılar

yemek yedikten sonra sigara paketine uzandığında paketin boş olması

aylar sonra profiline girersin. bir zamanlar her gün gittiğin kütüphanede 2 gün önce çekilmiş fotoğrafını görürsün, gözlerin dolar. sonra gözüne bir fotoğraf daha ilişir, hani hep istediği gibi şiiri bir dergide yayınlanmıştır. okumak istersin, için elvermez yarıda kesersin. telefonu kapatıp duvara dönersin, içinde yine o sızı. eski sevgilin yada eski bir arkadaşın değildir aslında hiçbir zaman hiçbir şeyin de olmamıştır. o sadece içinde kalmış bir yara izidir, hepsi o.

ned stark'ın ölmesi?

ölen birinin özlenmesi

maddi imkansızlıklar yüzünden 4 aydır görüşemediğin(bilet almak için hafta sonları gizlice çalıştığın) ailenin fotoğraflarına bakıp komik videolarınıza bile ağlarken onların seni hiç özlemediğini fark ettiğindeki iç ezilmesi

bi ailevi olaya şahit olmuştum. bir anne, baba ve 4 tane çocuktan oluşan bi ailevi olay. annesi aldatılan kadın, babası aldatan adamdı. 2 büyük genç kız, 2 uyuyan küçük kardeşler ev de tartışmalardan bağrışmalardan uyanan o kardeşlerin başını okşamak, bişeyin olmadığına inandırmak bana düşüyordu. onların o uyanışları o masum, uykulu, şaşkın, korkmuş gözlerini sakinleştirmek ve geri uyutmak bana düşüyordu. benim bile bişey olmadığına inanmadığım olayı onlara nasıl inandıracaktım ki hiç bilmiyordum.o aileden değildim, hiç kardeşim de yoktu,tek çocuktum. ama o an sanki onlar benim kardeşimdi ve bende onların ablasıydım. zor olmuştu,içimden ağlaya ağlaya onlara hiç bişeyin olmadığını inandırıp uyutmuştum sonra... sonrası mı? sonrası 2 genç kıza sarılıp ağlamaktı. elimden bi bok gelmiyordu.

bir ninem vardı yaşı epey olmuştu, kendisine sorardım yaşını o da bilmezdi. son zamanlarında hasta olmuştu, o ara da ben askere gidecektim. yolculuk geldi çattı, gittim ninemin odasına baktım uyuyor, hiç rahatsız etmedim nasılsa bir aya dönecektim. bindim otobüse babamla. akşam oldu telefonla konuşuyor babam. çaktırmadı tabi. velhasıl acemilik bitirdim eve geldim direkt ninemin odasına baktım. ninem yoktu. sordum. meğerse babam telefonda konuşurken ninemin haberini veriyorlarmış. ölüm acı abiler..

göz göre göre cepteki son parayi sigaraya vermek

bir sabah uyanıyorsunuz ve artık hiçbir şey eskisi gibi değil. her sabah alıştığınız rutin olan olaylar veya kişiler artık hayatınızda yok. alışkanlıklar mı insana bu kadar koyan yoksa yalnızlık mı?

abimin beni kırması... kırıldığımı söyleyemiyorum. öğrense üzülür diye içim burkuluyor.

avm'de tek başıma geziyordum. hani bu katlarda jelibon şeker çikolata satan yerler var ya orda bir babayla çocuklarını gördüm. çocuklar küçük daha 5-6 yaşlarındalar. kızı bir balon beğenmiş. süslü bir şey. nasıl heves etmiş ama babasına yalvarıyor. oğlu da bir lolipopa bakıyor.. adam kızının ısrarlarına dayanamadı sordu görevli çocuğa "balon ne kadar ?" çocuk "abi 10 lira " dedi. adam elini cebine attı. cebinden sadece 5 lira çıktı o an adamın yüzündeki ifade.. bilmiyorum sözlük bir babanın o halde olması.. o an elimden hiçbir şey gelmedi..baktım sadece. içimden bir parça koptu.. adam kızına "gel yavrum sana başka yerden alırım" dedi.. o an o balonu alıp o küçük kıza hediye etmeyi çok istedim.. ama adam yanlış anlar diye korktum. yapamadım sözlük.. kalbimin bir parçasını da bu adaletsiz durumu bu adaletsiz dünyayı görünce kaybettim..

hayatımda duyduğum en çarpıcı sözler hayatım boyu sevdiğim adamın hayatıma girdiği gün anlattıklarıydı.bir kesit yazayım buraya "7yaşında kaybettim annemi,akşam gördüm,sabah bi uyandım dayımlardayım herkes salya sümük.o gün değiştim işte ben." o an keşke annen olabilseydim demiştim.

online yazıyor... ama sana değil

okulların soğuktan tatil olduğu bi gün sinemaya gitmiştim. dönüşte nasıl koşuyoruz eve ablamla soğuk diye. üstümüz de kalın baya. sonra yol kenarında oturmuş bi adam gördüm üstü incecik göçmendi sanırım. çok kötü oldum. insanlar ev bulamazken ben para harcamak için dışarı çıkmışım. sonra zaten insanlıktan, dinden vaz geçtim.

espri yapmak istediğimde mani olan oto klavye içimi burkuyor. tam anını yakalıyorsun her şey hazır espriyi patlatıyorsun sonra kimse gülmüyor neden çünkü oto klavye ağzına sıçmış.

sevdiğin bir insanın çaresizliğine ve acizliğine şahit olmak. hele ona yardım etmek için elinden bir şey gelmiyorsa burkmayı bırak kahrediyor.

yavru sokak kedilerinin çığlıkları her zaman içimi burkmuştur

birçok durum var böyle ama sanırım en kötüsü annemi üzgün görmek ve elimden birşey gelmemesi..

1 aydır sevdiceğim askerde diye her entryde ondan bahsediyorum bugun acemiliği bitirdi eve izne gitti mesaj atmayı bırak mesajıma hala cevap vermedi ve çevrimiçi

benim göreceğimi bildiği halde sevdiği kızın aldığı tespih (ucunda baş harfleri var) ile snap atmış olması.oysa geçen gün benim aldığım tespihi bulamayınca evi nasıl ayağa kaldırdığını anlatıyordu. inanın dert edilecek onca şey varken bunun saçma olduğunu bende biliyorum ama ister istemez içi burkuluyor işte insanın.

karşında değer verdiğin bi insana fevri bir çıkışla bağırıp sonrasında onu kırıp mahcup ettiğini farketmek ....

kardeşini döverken çok sert vurduğunu fark edip geri tekrar teselli etmeye çalışmak

bugün otobüste teyzenin biri "gençlik ne güzel kıymetini bilin yaaa evladım dedi"bende içimden deriin bi aaah çekerek gitti teyzecim genç göründüme bakma içim çökük dedim dısımdan da sadece küçük bir tebessum ederek sükür teyze dedim

sevdigim insanları ağlarken görmek onları alıp içime sokasım gelıyor böyle

hayat.

az önce bir yetersiz tarafından seri eksilendim.hayır beğenmezsin eksilersin anlarım saygı da duyarım da zevk almak amaçlı seri eksilenmek de koyuyo abi.sinir bozucu bir durum.hayır yani biri senin ananı bacını seri eksilese hoş mu

geçen gün arkadaşımla bir kafeye gidiyorduk. ara sokaktan geçiyoruz ve bir apartmanın kapısı açık. gayri ihtiyari gözüm kaydı ve belki 70-75 yaşında bir kadını gördüm. onca yükten sırtı kamburlaşmış, onca sıkıntı yüzünde derin çizgiler oluşturmuştu ve o teyze apartman girişini siliyordu vileda ile. belli ki muhtaç. çok üzüldüm, benim keyfi harcadığım parayı o kazanmak için o haliyle didiniyor. aklıma babaannem geldi; bir eli yağda bir eli balda. çocukları ve torunları pervane çevresinde, bir dediği iki olmuyor. ve biz hala undan ufak şeylere üzülüyoruz. nankörüz. gözümün önünden gitmiyor o teyze.

insanların seni anlamadığını ve anlayamayacağını farkedip içine kapanmak sonra da o insanların senin böyle olmanı eleştirmeleri

eski bi komşumuza gittik geçtiğimiz yaz. durumları yoktu o zamanlar bizde onu düşünerek bi kaç bişey alıp gittik. o kadar kötü bi yere taşınmışlar ki ankara'da yaşayanlar bilir mamakta bi yerde gecekondu. ama bildiğin viran arabayı 500 metre uzağa park edebildim. neyse geçtik eve o kadar iyi insanlar ki bize ne hazırlayacaklarını şaşırdılar. mutfağa yardıma gidiyim dedim (kız çocuğuyuz ya ayıplarlar ) keşke gitmeseydim. kadıncağızın tüpü bitmiş evde yiyecek bişey de yok ketılda bulgur pilavı pişirmeye çalışıyo. öyle utandım öyle üzüldüm ki hiç çaktırmadan içeri geçtim. aklına yanlış bişey gelmesin diye de o pilavı yedik. yedik de o da bizi yedi. allahım yalvarırım onların da yüzüne bak bizim elimizden bişey gelmiyo

ailenin içinde bile bir değerinin öneminin olmadığını fark ettiğin an. içine bir şey oturuyor böyle nefes bile alamıyorsun

belkide ömrünün son zamanlarını yaşayan, hasta yatağında çaresizce yatan babaannemin yanına oturup halini hatrını sordum dün gece. yanaklarından öptüm. taa gözlerimin içine baktı "seni görünce dünyam aydınlanıyor" dedi. sonra gözlerini kaçırdı. o küçücük simsiyah gözleri buğulandı. belki bir kaç saniye sonra bir damla yaş süzülmüş olabilir yanaklarından. ama kendi gözyaşlarımı saklamak için daha fazla kalamadım yanında. sevdiği, değer verdiği birini çaresizce yatıp ölümü beklerken görmek yıkıyor insanı, çok üzüyor. ama belkide dünyadaki tek gerçek ölüm. yapacak bir şey olmuyor bu yüzden. sadece hatıralar kalıyor geriye...

Bugün Yağız Gönüler ‘ in Bülent Parlak ile ilgili paylaşımını gördüm, öyle etkiledi ki beni … https://www.instagram.com/p/CdK1FVHunCM/?igshid=YmMyMTA2M2Y=

Lise zamanımda bir kız arkadaşım vardı. Sarışın kızlardan pek hoşlanmazdim esmerciydim ama kızin tavrı, hoş sohbeti çok hoşuma gitmişti. E hâliyle de kalp artık dışa çok fazla önem vermemiş oluyor bu duygular içinde. Neyse iyi hoş gidiyoruz sürekli canımlar cicimler havada uçuşuyor, ben buna sürekli hediye alıyordum içimden geliyordu kız da her hediye almam da bana bir öpücük konduruyordu. İşime geliyordu tabi, hoşuma gidiyordu... Gel zaman git zaman boktan bir sebeple tartışıp ayrıldı benden ve ona aldığım bütün hediyeleri çöpe attı... Aga ben bunu nasıl kaldiricam ? Bu bana yapılır mıydı lan ? Ben onları almak için part time calisiyordum senin için zalimin kızı. Allah bilir o zamanın parasıyla ne kadar harcamıştim kıza enayilik bende

İç bu ya. Bazen öyle bir burkuluyor ki sen de anlam veremiyorsun. Ah ulan iç sen varya sen. Sahiden bir sen var bir de senden içeri.