ondan önce dünya benim için çok sıkıcı ve boktan bir yerdi, öyle muhteşem bir pencereden bakardı ki dünyaya, herşeyi çok severdi çok pozitifti, kimseye aldırış etmezdi, hiç bir insan sokakta üşüyen bir kedi kadar üzemezdi onu. kendi doğrularımız vardı bizim kendi doğrularıyla yaşayıp mutlu olan çiftlerden biriydik biz. saçıyla oynamaya başladım mı kucağımda uyuya kalırdı sözlük. ben o muhteşem pencereden dünyaya bakmayı, doğrularımızla mutlu olmayı ve saçlarıyla oynarken uyuklamasını özledim.
not: kardeş açmayın böyle başlıklar ölmeye bahane arıyoruz artık