eski sevgilinin en çok özlenen şeyi

en çok sohbetini özlüyorum sözlük.bana arkadaş olabilmesini yani.onunla sohbet ederken kalbimin bir ucundan öbür ucuna bir gökkuşağı çıkarmış gibi hissediyordum.beni anladığını önemsediğini beni benden başka düşünen biri olduğunu hissediyordum.şimdi ise kimse ile sohbet edesim gelmiyor.masadan kalkınca anlattığım herşeyi unutacak diyorsun nasılsa , karşıdaki kişi için.şimdi kimle sohbet etsem, içimde gökkuşağının renkleri teker teker soluyor sözlük.teker teker

kendim oluyodum tamamen onunla konuşurken. gerçi genelde rol kesmem hep kendim gibi davranırım ama ne bileyim onunla kendim olmak daha bi güzeldi sanki. (bkz: giden gitmiştir)

sarılışı aq.

telefonumdaki ses kayıtları da silindiğinden beri sesini daha çok özlüyorum.

neyini özlediğimi artık pek bilmiyorum aslında uzun zaman oldu sadece özlüyorum.

kendini ve o samimi sohbetini özlüyorum, haftanın iki günü gittiğimiz kafenin her seferinde oturduğumuz o mor koltuğunu bile özlüyorum be

ayrıldıktan sonra 10 gün geçmeden sevgili yaptı kötü bir şey söylemek istemiyorum ama karaktersizliği derdim galiba

varlığını

gülüşünü

direkt yaşadıklarımızı özlüyorum. nerdeyse tüm günümüz beraber geçerdi gece canim onu görmek istediginde kalkardim yatagimdan giderdim evlerinin önüne o da balkondan bakar girerdi iceri. sonra onu görmenin mutluluguyla yarim saat yuruyerek giderdim eve. (bkz: giden gitmiştir gittiği gün bitmiştir)

ona aşık olduğum gülüşünü. sırf o gülüşünü göreyim diye girdigim şebeklikler mi desem hocalara yaptığım esprileri mi bilemiyorum. çok özledim.

bir kez sarılarak beni havada döndürmüştü. ne kadar beni sevmese de benim sevgim ikimize de yeterdi ama olmadı.

varolması ;(

ona baktığımda dudaklarını içe doğru çekerek gülümserdi. öylesine samimi ve sıcak. hiç unutamam, ama hep özlerim. onun gülüşüne karşılık doğal olarak benim de gülmem gerekirdi. ama onunkinin yanında yapamazdım

saçları, kıvır kıvır. kıp kıvır. aq kızı yüzünden her kıvırcık kıza tav oluyorum

ondan önce dünya benim için çok sıkıcı ve boktan bir yerdi, öyle muhteşem bir pencereden bakardı ki dünyaya, herşeyi çok severdi çok pozitifti, kimseye aldırış etmezdi, hiç bir insan sokakta üşüyen bir kedi kadar üzemezdi onu. kendi doğrularımız vardı bizim kendi doğrularıyla yaşayıp mutlu olan çiftlerden biriydik biz. saçıyla oynamaya başladım mı kucağımda uyuya kalırdı sözlük. ben o muhteşem pencereden dünyaya bakmayı, doğrularımızla mutlu olmayı ve saçlarıyla oynarken uyuklamasını özledim. not: kardeş açmayın böyle başlıklar ölmeye bahane arıyoruz artık

yanımda oturup susması

beni sakınması herkesten, herşeyden.

gözleri

kendime itiraf edebilsem yazacağım da neyse, tanrı özlemekten de sakındırsın diyelim.

unuttugum sesini özledim 2sene oldu

direk kendisi abi. yani öyle kaşını , gözünü , gülüşünü vb. ayrı ayrı değil. direk kendisini özledim . çünkü gözleri o bakınca anlam kazanıyor sonuçta . veya gülüşünde ki güzellik sırf o gülüyor diye güzel. o yüzden ben direk kendisini özledim. bunuda buraya rahat rahat yazabilmenin guzelliğini yaşıyorum şuan . kimse kimseyi tanımıyor vesselam.

varlığını sözlük varlığını özledim

aklıma düşüşü

çok güzel öpüşüyodu amk tüm rujunu yemişliğim vardır

ben en çok onun göz bebeklerinde kendimi görmeyi özledim. bu kadar seven iki insan bir arada olamıyorsa kimse bana aşktan adaletten bahsetmesin.

eski sevgilimin yüzümü unuttum ben o kadar eski yani

kirpiklerini... "kirpiklerini sayacak kadar deliydi bu yürek sana. beni unut , bunu unutma."

kokusu

sen bana bu hayatta en güzel şeyi verdin kendine aşık ettin demesini....

gülüşü o gözlerinin içinin gülmesi deli gibi özledim, gerçi hala görüyorum ama o gözler bana gülmüyo

kokusu.net

memeleri. romantizm yapmayın amk.

yanımda oluşunu, sorgulamazdı sen napıyorsun demezdi. her zaman yanımda olurdu. omzuna sarılıp kaç kere ağlamışlığım vardı, teselli etmezdi, anlardı beni. sarılırdı bana, göz yaşlarımı silerdi sadece. özlüyorum abi, kolay değil. biz her şeyi beraber yapardık. iliklerime kadar özledim.

ağladığımı hisseder ve sadece ağladığım zaman "meleğim" derdi

ona dair unuttuğum, hatırlayamadığım ve yaşayamıcak olduğumuz her şeyi özlüyorum aslında en çoğu veya en azı yok bunun, gözlerinin içi gülerdi bana bakarken, sonra gülüşleri, saçları, sesi, teninin kokusu hepsi yavaş yavaş silindi aklımdan ve geriye kalan onu hatırlatan bir kaç küçük hediye kaldı ve bir çok anı kaldı.

dünyanın en değerlisiymişim gibi hissettirmesini özledim be sözlük. şimdilerde değersizim. tek başınayım. pluton misali :(

sarılışı

bir şeyini özlicek eski sevgilim yok gg.

bunu yazmadan geçemicem sözlük içimde kalır yoksa. geçenlerde portakal yiyorum portakalın suyu elime bulaştı ve bir anda elimi kokladım aynı onun kokusu sanki o kokuyu beynim değil kalbim algıladı çırpınmaya başladı manyakça gelebilir ama yarım saat boyunca elimi kokladım lan.

ahh tanışmadan önceki hallerini özlüyorum...

unutmaya basladigim ama bir o kadar da ozledigim kokusu

eski sevgili özlenmez. özleniyorsa onun adı eski değildir. bitmemiştir.

bi tane fotoğrafı vardı benle, o. kimseyle paylaşamadan silinmişti. o fotoğrafı özlüyom.

kokusu.

parası deeermişim jxjzjah

poposu yazayım da kızlar linç etsin değil mi o yüzden hiçbir yeri.

bu onunla ilgili değil tam olarak. kendimle ilgili ama, whatsapp da ona özel bildirim tonu ayarlanmıştım. o mesaj attığında farklı ses çıkardığı için elim çabucak giderdi telefona. şimdi o bildirim sesini duymayalı çok oluyor ve o sesi özledim. onu değil. o melodiyi duyunca ki tebessümü özledim.

hiç bir şeyi değil de yanımda olması bile ne kadar güzelmiş. düşündükçe hep derim kendi kendime, ben en çok yanımda olduğunu hissetmeyi özlemişim