şu an çok boktan bir şekilde herşey gözümün önünden film şeridi gibi gözümün önünde geçiyor 4 senedir bulunduğum şehire veda etmek dönüp dönmeyeceğini bile bilmemek çok garip bir duygu.
oda eşyalarımı topladım ve odanın her tarafında azıcık eşyada bile çok anı çıktı be böyle bir yanım sızlıyor tarif edemiyorum gitmek her zaman kolay geldi bana ama şimdi kalkıp gitmek sadece acı veriyor anılardan uzaklaşmak mı yoksa buraya alışmışlık mı sebebi hiç bilmiyorum.
su gibi akıp gidiyor zaman ben buraya ilk geldiğim günü hatırlıyorum ve şimdi gidiyorum onca yaşanmışlıkları dostları arkada bırakıp gitmek koyuyor be bu şehiri özleyeceğim anılarıyla, içindek güzel insanlarla ve en çokta öğrettikleri ile hoşçakal istanbul.