annemin ölmesinden sonra beni büyüten insanlarla kalırken her gece "baba" nidalarını sesim kısık dile getirir ağlardım.
sabahlara kadar uyuyamaz bahçede gün doğumunu izlerdim. sonra benim bu kadar peşinden ağladığım adam beni evinden kovdu ! o zaman anladım babana bile güvenme.