annemin vefat ettikten sonra ki ilk yazdı. rüyam da annemi görmüştüm ve uykumdan ağlayarak uyanmıştım. babam yanıma gelip 'noldu oğlum' dedi, bende 'annemi rüyamda gördüm' dedim ağlayarak. babam da bana dönüp 'alışacaz oğlum yapacak birşeyimiz yok' diyip gözleri dolu dolu gitmişti. bir çocuğun babasının ağlayan çocuğuna böyle demesi kadar acı veren birşey yoktur hayatta. sevdiklerinizin kıymetini bilin.
4
+
-entiri.verilen_downvote
babamı hiç tanıyamamak
8
+
-entiri.verilen_downvote
annemin ölmesinden sonra beni büyüten insanlarla kalırken her gece "baba" nidalarını sesim kısık dile getirir ağlardım.
sabahlara kadar uyuyamaz bahçede gün doğumunu izlerdim. sonra benim bu kadar peşinden ağladığım adam beni evinden kovdu ! o zaman anladım babana bile güvenme.
5
+
-entiri.verilen_downvote
annemin acısı ulan.
en kötüsü de şu, hastalandığın zaman sana sıcak bir çorba yapacak kimsenin olmayışı...
2.5 sene oldu, 10 yaşında kardeşim var, atlatmaya çalışıyoruz...
1
olmuyo hacım olmuyo ne yaparsan yap annenin yokluğu dolmuyo heryerde onun izi heryer de o var gibi geliyo aldigin her nefeste onun yokluğunu hissediyo insan - geist 02.11.2016 21:15:09 |#2947096
2
meme kanserinden kaybettik, 6 sene savaştı ulan 6 sene.. bir de şu var insanlar düşüncesiz millet arasında annem şöyleydi de böyle diye konuşuyor sen uzaklara dalıyorsun.. - liveyourlife 02.11.2016 21:17:31 |#2947128
2
beyin kanamasından kaybettik hastanede yatıyordu doktora oğlumun nikahı var 1 hafta sonra çıkar mıyım o zaman demiş doktor da çıkarsın sen o zamana kadar demiş çıkmadı çıkamadı bir çocuğunun bile mürüvvetini göremeden bıraktı gitti - geist 02.11.2016 21:19:25 |#2650164
3
+
-entiri.verilen_downvote
abimin gözümün önünde ölümden dönmesi.
11
+
-entiri.verilen_downvote
üstteki yazılardan sonra ben, acı olarak nitelendirebileceğim hiçbir şey yaşamadığıma yani bunların yanında adının bile okunmayacağına kanaat getirdim. benim yaşadıklarım, hissettiklerim, birebir şahit olduklarım, sizin şu yazdıklarınız kadar yüreğime dokunmamış. ölümden başkası yalan. şuan bunu tekrar farkettim.
sevdiklerini kaybedenlerin başı sağ olsun. diğer zor durumdaki arkadaşlarıda es geçmeden şunu söylemek isterim; hayatlarınız umarım bir an önce düzene girer. hayatınızın geri kalanı güzelliklerle geçsin arkadaşlar. yolunuz aydınlık olsun :)
4
+
-entiri.verilen_downvote
bitmiş bir acı değil. yokluyor çoğu zaman. babamın sağlıklı halini hiç bilmiyorum. hayatta ama hayatla ilgisi yok. ileri derecede ms hastası. yaklaşık 11 senedir. çoktan kabullendim hastalığı ama ne bileyim insan üzülüyor işte. arkadaşlarımın babalarıyla fotoğraflarını görünce kıskanmıyorum da, bir burukluk oluyor içimde. ne kadar büyürsen büyü bi' tarafın eksik kalıyor hep.
arkadaşlarımın çoğu araba sürmeyi bilir.
bense bir kere bile direksiyona oturmamışımdır.
çünkü kim bana araba sürmeyi öğretmek istese bilirim onların çoğunluğuna babaları öğretti.
hangi birisi baba gibi öğretir ki ?
(bkz: sebebi neydiki)