yemek yapmak

marifet ve keyiftir.

fobi gibi bir şey var sanırım tosttan başka bir şey yapamam o ocağa elimi süremem amk.

öğrenciyken okulda ki derslerden daha çok önem verilmesi gereken yetenek dalıdır.

yaşım 23 ve yumurta kırmayı geçen sene öğrendim

sadece tost yapmayı ve yumurta pişirmeyi biliyorum ( benimle evlenen yaşadı ) geri kalanı aynı mantık zaten hep inceliyorum yemek yapanları yani iş tost ve yumurta yapabilmekte , yani yürekte.

hayatta en değer verdiğim şeylerden birisidir. tutku aşk şehvet aklınıza ne geliyorsa hepsinden azar azar ortaya karışık yani sıkılmam mümkün değil. malzemenizi alın gelin ben size istediğiniz tabağı çıkarayım efenim.

kırk saat yemek hazırlıyosun sonra iki saniyede yemek bitiyor.bunu kaldıramadığım için yapmak sıkıcı geliyor bi kere çok güzel bir tatlı yapmıştım yapımı da baya uzun sürmüştü ulan bir saate kalmadan bitmişti çok üzülmüştüm o günden sonra hevesim kalmadı :/

malzemeleri hazırlarken mutlu olurum, yaparken mutlu olurum, pişirirken mutlu olurum, piştikten sonra incelerken mutlu olurum, servis yaparken mutlu olurum, bir de yemek beğenilirse daha değmeyin benim keyfime. yemek yapmayı sevmemek zaten olacak iş değil.

sevdiğim ve keyif aldığım bir eylemdir. yeni şeyler denemek kendimi hiç bilmediğim bir tarifin başında bulmak eğlenceli geliyor. sürekli yapılan ve beğenilen bir tarif insana o tarife karsi sempati bile kazandırıyor. belki abartı ama bu kadar olumsuzluğun olduğu dünyada bu gibi ayrıntılardan insan fazlasıyla mutlu olmak istiyor. yemek yapıyorsun ve bunun begenilerek yendiğini görüyorsun ve mutlu oluyorsun.

yok arkadaş olmuyor yaprak sarması yapabiliyorum ama makarna yapamıyorum en zor yemek makarnadır net zaten başka bişey de denemedim olsun makarna yine de zor

bir sanattır diyerek başlamak istiyorum. yemek yapmak için doğmuşum gibi hissediyorum. canın sıkılınca yemek yiyorum, tabi yemek için yapmak gerekiyor. yemek yeme hobim yüzünden aşçı olup çıkıcam.

bisiklet sürmekten sonra yapmayı en sevdiğim şeydir kendisi

gastronomi programinda turkiyenin en iyi okulunda okumak uzere olmama ragmen , iyi yapacagimdan tam emin olamadigim eylemdir kendileri.

elin lezzeti önemlidir. canım ne zaman sıkkın olsa ya bulaşık yıkıyorum ya da yemek yapıyorum.

üniversite hayatın da baya baya isime yarayan tek şey sanırım. fakat şöyle bir durum var ki yaptığım yemeği yemeyi hiç sevemedim

aynen terapi gibi gelir bana ha menemen yapmışım ha külbastı ayrı bir huzuru vardır,benim için.

yapılıp yenilebilen terapi gibi harika bi hobi

yapmayı da yemeyi de çok severim, bir de ağır yemekse aşırı mutlu olurum

elimden alınırsa intihar edeceğim eylem.

beni kedi gibi sakinleştiren, ehlileştiren, uysallaştıran bir terapi resmen. 1 haftadır salak gibiyim, çok sinirli ve gerginim. stresimi atmak için çeşitli meşgalelerle uğraştım ama kafi gelmemişti. ne uyuyabiliyorum doğru dürüst ne yemek yiyordum. bu akşamda hiç bir şey yemediğimi fark ettim. oturdum yemek yaptım ama ne yemek. 1.5 saat falan sürdü hazırlamam. aklınıza gelebilecek her türlü baharatı kullanarak özgün bir tavuk sosu hazırladım. küp küp kesilmiş tavukları bununla karıştırıp süt ve zeytin yağı ile marine ettim. halka soğanlar ile bir kaç sebze türünü haşlayıp tavukla soteledim. üzerlerine domates ilave ettim. suyu biraz çekilince en son kaşar ile üzerini kapattım. yanında bimden aldığım soğan halkalarından kızarttım. yoğurtlu bir sos hazırlayıp onu da koydum masaya. turşuydu kolaydı derken baktım ki tek başıma 4 kişilik yemek yapmışım. asdkjashd neyse yiyeceğim kadarını yedim ama yemek yaparken ki geçirdiğim sürede resmen yumuşadım ferahladım. herkese tavsiye ederim. pamuk şekeri gibi bir adama dönüştüm şuan. sinirlerim alınmış gibi oldu. böyle bir terapi için parasını verip psikiyatra gitsem aynı sonucu elde edemezdim muhtemelen. şuan panda yavrusu gibi oturdum soda sigara eşliğinde ekrana karşı sırıtarak bu entryi yazıyorum. dünya yansa umrumda değil gibi sanki...

allahım belki de asla sıkılmayacağım tek şey bu... az önce kek yaptım, malum yarın öğretmenler günü onlar bizim için emek harcarken ben de ufacık bir şey hediye etmek istedim umarım beğenir ve mutlu olurlar

hayata bağlanma sebebim

yemek yapamam, yapanlara imrenirim... en son yemek yaptığımda evi havaya uçuracaktım :d

güzel seviyorum ama. her gun her gun yaponca insanda bi ' bu gun ne yapcamyaa' gibi bir bıkkınlık oluyor edi: 16 yasimdan beri soruyorum bu soruyu (bkz: ev kizi olmak) (bkz: hayat beni neden yoruyosuuun)

yaparken öldürsünler gıkım çıkmaz aga.

sinirli ve depresyonlu zamanda yemesi kadar yapmasida cok guzeldir

öğrenci evindeyiz işte sabahları uyanıp ekmek poğaça almaya üşeniyorum genelde. neyse dedim poğaça yapayım da kahvaltıda yeriz. neyse yaptım sıcak sıcak birkaç tane yedik. sabah bunlar taş gibi olmuş. arkadaş uyandı dedi olum bu ne taş gibi olmuş, kurabiye mi yaptın amk.sonra mayalanması için bırakmak gerektiğini öğrendim. güzel yapmayı öğrendikten hevesim kaçtı, yapmayı biraktım zaten sonra.

makarna yapayım mı knk

hiç yapamam ay.

muhteşem bir şey değil mi? evet evet bir de bununla övünen erkeklar bunun övünecek bir yanı yok, ama yemek yapmayi sevin. sizi dünyaya bağlar.

yapmak güzel yemesi daha güzel

bazen gece gece icat çıkartma hali. ama hayatın muhteşem bir detayı da

en son mutfağı yakmamın ardından bu gün geri dönmüş bulunmaktayım ... manikürlü tırnaklara elveda...

önemsediğim insanlara yaparım genelde.üzgünken filan yapinca da daha iyi hissediyorum

yapması eğlenceli ama zahmetli , yemesi kolay ama sonu üzücü

1 saatte yaparsın 5 dk da yersin üzer ama mutlu olursun :)

6 yıldır yaptığım, yaparken sıkılmadığım meslek olarak icra ettiğim olay. bence insan meslek olarak bu işi yapıyorsa sevmeli, tamam bazen mutfağın stresi ile sinirlenip, kafanızı bozabiliyorsunuz. ama her gün küfür eder gibi iş yaparsanız, bir bok öğrenemezsiniz. nokta.

erkeklere çok yakışıyor. bence hep onlar yapsın. (bkz: yemek yapabilen erkek)

en sevdiğim şey huzur buluyorum resmen bee ❤

aşçılık mesleğini 3 sebeple yaparlar. 1- yapacak başka bir şeyi olmadığı için yapanlar. 2- parası güzel olduğu için yapanlar 3-sanat için yapanlar. 1 ve 2 madde malüm bi zorunluluk vardır bu işi yapmada. ama 3. madde için yapmak istiyorsanız bizim ülkede 3. madde pek geçerli bi kavram değildir. 9 yıl yaptıktan sonra soğuduğum meslektir. 3. maddeyi hep uyguladım ama soğuttular lan insanı. şimdi evimde bile bıçak almak istemiyorum elime. soğuduktan sonrada hep 2. madde için yaptım. açta bırakmadı sağolsun

sadece kuymak ve makarna yapabiliyorum, tabi bunları yapamayanları da dövüyorlar zaten :d

menemeeen bir tek onu yapabiliyorum

börek yaptım yer misiniz

yemek yapmayı seviyorum aslında da mutfağı toplamak zor geliyo sonrasında onun harici güzel :d

etrafın rahat olacak sonrası sana bağlı ne yaparsan artık

adeta stres attığım bir yer seviyorum mutfak işini

asla beceremeyecegim şey. yaz okuluna kalıp evde de tek kalınca annemi arayıp makarna nasıl yapılır sormuştum. bu yeteri kadar acıklı değilmiş gibi, tekrar arayıp bu kadar duman çıkması normal mi diye sormustum. dışarıdan biri görse itfaiyeyi arar, ben kadını arayıp diyorum ki dumanlardan sonra mı süzeyim makarnayı

(bkz: hobi) (bkz: keyif)

aşırı zevkli en güzel kısmıda istediğin kadar parmakla yemekleri ohh

3 yıldır yapa yapa bezdiğim iştir. uzunca bir ara vermezsem ilerde evleneceğim kişi ızdırap çekebilir. bıktım. bezdim.