yalnız kalmak

tercihiniz değilse ruhunuzu siker atar.

yanında olmasını istediğin kişi yanında yoksa istiklalin ortasında da olsan yalnız kalırsın.

bu yurt odası çok sessiz çok boş ve birazda özlem dolu ama biliyorum ben gelecekte de böyle olcam kedi sevmem köpeklerimle küçük evimde yaşayacam sonra okula giden küçük çocukların ninesi olcam kapı komşuma çaya gidicem sonrası da takdir-i ilahi

o kadar kötü bir durumdayım ki ne zaman bir insanla doğru düzgün konuştum hatırlamıyorum birine muhtaç olmak iğrenç bir şey ama birine ihtiyacım var bu şehir beni öldürüyor

bazen çok güzel bazen ise felaket bir durumdur sadece bu durumlarda kendini iyi kontrol etmek önemli

bazen iyi gelse de hiçbir ses olmayınca yalnızlığın sessiz ve kederli olduğunu anlıyoruz ama bunu kapatmaya çalışıyoruz şarkı dinleyerek kendimizle konuşarak

alışıyor be insan alışmam diyor alışamam diyor ama alışıyor işte

dünyanın en güzel şeyi çünkü kimseye güvenmiyorsun kimseden beklentin yok sadece sen.. başarabileceklerin belli.. umutların hep kendine bağlı.

yalnızlığın en iyi öğrettiği şey kendi kendine konuşmak.arkadaşların arasında denk geliyo bazen deli muamelesi görüyorum la.

aslında çevreniz kalabalıktır ama bir kişinin yokluğu sizi kabuğunuza çeker, yapayalnız hissedersiniz

birinin beni sevmediği zamanlar oldu bazen sırf bu yüzden yalnız kaldım. hayat bu kadar kısayken sevdiğiniz kişinin sizi sevmemesi, sevememesi belki de en boktan durumlardan biri. hatta en boktan durum. evet evet sevdiğiniz kişinin sizde sevebileceği hiçbir şey bulmaması gerçekten berbat bir durum. düşününce herkesin sevilebilecek en az bir parçası veya yönü vardır. göremiyorsa suç onun ama acı senindir.

en iyisi

eğer bu bir seçenekse kafan herkesten rahattır duygusal anlamda mutsuz olmak için sebepte olmaz ama bu yalnızlık bir mecburiyetse bu en berbat çaresizliktir

kafa rahat

istemeden de olsa yaptığım bir eylem. çünkü insanlar birbirleri ile paylaşacak bir çok şeyi olurken benimle troll muhabbeti bile yapmamaları beni bu duruma itiyor

yalnız kalmayı çoğu insan sıkıntı etmez. hatta bunu seven insanlar dahi var. ama ne bileyim yalnızlık allah'a mahsus diye bir şey de boşuna söylenmemiş olmalı bence. şahsen benim psikoloji mi bozan durumdur bu yalnızlık.

beni kimsenin anlayabileceğine inanmıyorum bu yüzden ruhen zaten yalnızım. bedenen de yalnız olduğum zamanlar kendimi tamamlanmış hissediyorum.

beni mutlu eden tek şey, yürüyün gidin ulan

28 yaşındayım ve ilk defa bukadar soğuk ve yalnız hissediyorum .

uzun sürmediği sürece çok iyidir, ama bir yerden sonra insan dayanamıyor.

bazen ihtiyacın olan tek şey

kendisiyle o kadar çok yakınız ki kankayız ya resmen.

en nefret edilesi durum. sevdiklerin hep yaninda olacak ya ömür boyu hatta öldükten sonrada

en sevdiğim hobilerimden.

hayatımın özeti

o kadar da kötü sayılmaz

yalnızlık güzeldir hoştur ama fazlası zarardır tabi ki de

ne yalnız kalması,yere göğe sığmayan rabbim müminin kalbindedir her zaman. sadece biz idrak edemiyoruz..

ya kimsesi olmadığı için yalnız kalmak ister insan, ya da herkesin içinde kimseymiş gibi hissettiğinden.

bomboş duvara anlattıklarına karşılık koca bir sessizlik duymaktır yalnızlık ve bazen en güzeli yalnızlık sözlük

son zamnlarda çok yalnızım niye böyle acaba

şuan çok hastayım ama bi ıhlamur kaynatanım bile yok gerisini siz düşünün

yalnız kalıp derdini anlatacak biri bulamayınca içinden akıp gidiyor içinde sıkıntı tutasın gelmiyor

kuleli de boğaza karşı sigara içmektir, derdi tasayı s*ker atar

duan yasadigim durum dertsiz başıma dert arıyordum sanirim sonunda buldum ..

bazen yalnız kalmak ister insan ki çok güzel de gelir ama birde yalnızken hiç ses çıkmayacak bir çıt bile heh işte o zamanlar varya bende ki huzur katsayısını anlatamam size.

en yakın iki arkadaşım sevgili oldu , kendimi 2.5 litrelik kolaların üstüne yapıştırılan bardak gibi hissediyorum

benim için su içmek gibi her zaman olan sıradan bir şey

tek kalınca da canım sıkılıyor la

hepinizden nefret ediyorum ama yalnızlık bana göre değil...

ya da aslında her daim yalnız olduğunun farkında olmamak. ardından o yalnızlığı görüp, yüzüne çarpması bunun. özellikle de geceleri dokunuyor insana.

hayatıma girdiği zamandan bu zamana kadar ne derdim varsa elinden geldiğince yardımcı olmaya çalışan hanımefendi, şimdi yavaş yavaş ellerimden kayıp gidiyor. sebebi ise; kendi dertlerimle onun da kafasını bulandırmamak için anlatmamayı tercih etmiş olmam. ama şimdi en acı şekilde anlıyorum ki değer verdiğin birisi ile iyiyi ya da kötüyü paylaşmamak kaybetmek demekmiş. onca insanın içinde merak ettiğim , başına bir şey gelmesinden endişe duyduğum , kavga ederken bile üzüp kırmaktan korktuğum tek kişi olmuş da haberim yok. onca insanın içinde yalnızım hemde çok yalnızım.

Yalnız kalmak. Bazen dünyanin en zor şeyi bazen de her şeyden uzaklaşmanın en kolay yolu. Ben genelde herkesten kaçmak için yalnız kalmayı isterim. Çünkü insanlara iyi gelmediğimi düşünüyorum. Yalniz kalırsam eğer sadece kendime iyi gelmem zaten iyi de değilim sorun da olmaz.

Kesinlikle düşünce tarzına göre değişebilcek bişey bazı insan için kendini geliştirebileceği bir fırsat bazı insan için dünyanın en iğrenç şeyi kendini neye inandırırsan hayatın o yönde şekillenir bana göre hayatla ilgili bilinmesi gereken en önemli şey budur.

Gelişmek için, daha ileriye gidebilmek için mutlak şart. İnsan yalnızlığını ne kadar değerli kılarsa, kendini o kadar yüceltmiş oluyor bir yerde. Okumak, düşünmek, iç hesaplaşmalar, bunların hepsi yalnız kalmadan yapılabilecek şeyler değil. Biraz sakin kalıp anı yaşamayı da öğrenince insan, her anı bir kazanım haline getirmek mümkün.

sadece sizin elinizdeyse güzeldir.

Yanınızda olmasını istediğiniz kişi yanınızda değilse diğer bütün kalabalık size “çok kalabalık” geliyor. Bu yüzden yalnız kalmak istiyor insan. Kimseyi istemiyor.

Yalnızlığımla mutlu olamayan insan bir tek ben varım sanırım. Her şey ilgi manyaklığımdan galiba.

seçim ya da zorunluluk olmasına göre çok farklı şeyler hissettirir, maruz kaldığımız tek yalnızlığın kendi seçtiğimiz yalnızlık olması dileğiyle :)

yalnız kalmak bir tercihtir. asıl problem yapayalnız kalmaktır.