radyodan maç dinlemiş efsane nesil

betimleme yeteneği gelişmiş olan nesildir. "orta yuvarlığı 5 metre gerisinden sol köşe köşe gönderine harika bir diyagonal pas" cümlesini aklında canlandırması en fazla 1 saniye sürer. hele bir de spikerlerin şutlardan sonraki kısa süreli bir sessizliği olurdu, kalp güm güm atardı o an. "sergen uzaklardan vurdu!" (sessizlik). veee gol oldu sayın dinleyiciler. güzel günlerdi vesselam.

sağ taç çizgisin yarım metre kadar içerisinde orta yuvarlağın kendi yarı alanına bakan bölümüne topla buluştu. kendi ekseni etrafında döndü pas verebileceği arkadaşını aradı. ileriye uzun bir top ve tribünlere kadar gidiyor. şimdi kaleci rüştü deniz tarafındaki kaleden kale vuruşu ile oyunu başlatacak.

"hasan sas'in kel kafasindan kayarak hizlanan top" tabirini duydu bu kulaklar. ben bunu duyduysam efsane olmayi hak etmisimdir zaten.

heyecanlı heyecanlı -ceza sahasına girdi şuuuut bir iki saniye sessizlik !!! -taç. -evet taç sevgili dinleyiciler. diye bozuk frekansla ne yorumlar duydu bu kulaklar.

spikerin aşırı heyecanla anlattığı pozisyonların maç bittikten sonra özetten seyredince hiç de öyle aman aman pozisyonlar olmadığını görünce hayal kırıklığı yaratsa bile istanbuldan gol haberi var oraya bağlanıyoruz diyince acaba benim takımım mı gol attı diye heyecanlanmak bile çok güzeldi .

-orta goooooool goooool de kim attı aq (bkz: açar açmaz gol denk gelen adam)

best fm - ali ferahbot desem .

ali ferahbot en iyisiydi

bide şey vardı. yeni açardın radyoyu skoru merak ederdin, spiker de bi türlü söylemezdi.

en son denizli fener maçını dinledim.ondan beri dinlemiyorum.dinleyemiyorum.

bu nesildenim. beynimde canlandırmak için götümü yırtardım. ilk dünya kupası finalini de siyah beyaz tv'de izlemiştim. şaka maka yaşlanmışım be. 36 koca yıl. vay be.

şahsen ben günümüzde de radyodan maç dinliyorum hatta maç yayını olan bir yere maçı izlemeye gittiğimde telefonumdan radyoyu açıp tek kulaklığımı takıp maçı ordan dinliyorum.golleri televizyondan 3-4 saniye önce öğrenip erken gol sevinçlerimle mekandakileri hayrete uğratmaktan çok büyük keyif alıyorum

(bkz: ben değil)

hiç unutmuyorum tarih 6 kasım 2002. evet evet o maç işte toplanın. akşam evde misafirler var bir yandan radyoda frekansı ayarlamaya çalışıyorum bir yandan annemin 'oğlum misafirler geldi ayıp hadi' gibi beni davet edici sözlerine umursamazlıkla kafa sallıyorum. salonda misafirlerle bizimkiler oturuyor. o zamanlar ufak bir televizyonumuz vardı, e misafir varken açma gereğide duymuyorduk. yani babam duymuyordu. neyse ben odamda radyonun antenini sabitleyip başladım fenerbahçe galatasaray maçını dinlemeye. maç 2-0 oldu spikerin 'ortegaaa' diye bağırmasıyla benimde 'ortegaaaaa' diye bağırmam bir oldu. babam çok geçmeden odaya geldi 'olum misafirler var ayıp niye bağırıyorsun hem özetini izleriz maçtan sonra gel ayıp bak' dedi ama ben golün sevinciyle 'baba 2-0 oldu 2-0' dedim. önde olduğumuzu duyunca bi gülümsedi tekrar gitti içeri. ben 6. gole kadar her golde 'babaaaa goooll' diye bağırıyordum ama beni pek duyduğunu sanmıyorum. ümit'in 6. golünden sonra büyük bir hızla salona koşmaya başladım. 'babaaa 6-0 oldu ya 6-0 oldu.' babam pek inanmış gibi değildi pek takmadı beni. çünkü kendimi bildim bileli sıkı bir fenerbahçe aşığı olduğum için yine her zaman ki abartılarımdan sandı. 'hadi geç annen kek koydu çayla beraber iç' dedikten hemen sonra misafirliğe gelen yan apartmandaki komşulardan adamın biri ağzında kekle gülerek 'sen mi attın len 6 tane golü bize ehehehhe' diye gülmeye başladı. babam da gülünce alaya alındığımı anladım babama hemen televizyonu açmasını söyledim. ve televizyonda maç sonucunu görünce bana '6 golü de sen mi attın eheheh' diyen beyefendinin kek boğazında kaldı, morardı, kızardı, gözlüğünü çıkarıp ağzı açık televizyona bakıyordu. ve ben babamla göz göze gelerek hayatımdaki en güzel kahkahalardan birini attım. babamda eşlik ediyordu bana fazla abartmadan. şu sahneyi hayatımın neresinde kaç yaşında olursam olayım unutmam. çok kıymetlidir. radyonun belkide bendeki yeri bu yüzden, bu anı sayesinde hep farklıdır ve farklı kalacaktır.

babam ; bugün 69 yaşında : ‘’ radyodan aldığım hazzı hiçbir zaman televizyondan alamadım, ben gözlerimi kapatınca stadın en güzel yerinden izlerdim maçı ve en güzel futbolu, şimdi televizyonda izlediğim onların yanında bir hiç ‘’ diye anlatıyor o günleri. ben bugün evde pür dikkat endüstriyel futbolu izlerken onun ara ara gözlerini kapatması da ondan.

(bkz: lig radyo) (bkz: 92.3)

parasız yatılıdayız, akşamları zorunlu etüt olurdu. 19.00-22.00 arası ders çalışmak zorundasın, yoksa belletmen hoca belletebilir. tabi bizim hocalar katı değillerdi, etütlerde telefonlar toplanmazdı. hepimiz kulaklıkları takar önümüzdeki matematik testini çözerek derbiyi dinlerdik. bursaspor şampiyonluğunu böyle bir etütte haber aldık. hatta yurt ahalisi ayarı öyle bir kaçırdı ki kız yurdu erkek yurdu okulun bahçesinde gece gece timsah yürüyüşü yaptılar. ne zamanlardı be.

ben hala radyodan dinliyorum. kullandığım telsizinden kulakligini takip devriye esnasında radyodan maç dinliyorum. araya anons girince radyo kesiliyor. ulan ya gol olursa diye üzülüyorum. sanki tv den izliyorum da önümden biri geçiyormuş hissine kapiliyorum anons girince.

16 dakikalık denizli-fener maçını radyonun başında ecel terleri dökerek dinledim be radyocunun her sözünü hayal ederek canlandırıyorum gözümde ve bitmemişti o dakika ve stres sonunda şampiyon olmuştuk hepsine değdi be

10 11 yaşlarındayım, hiç unutmam. radyodan dinlediğim ilk maçtı. fenerbahçe ile oynuyoruz, son dakikalara da 1-0 geride girmişiz. 90. dakikada kleberson golü atınca sevincimden evde zıplamaya başlamıştım. aradan bir dakika geçmeden tuncay atmıştı ve 2-1 yenilmiştik. büyük hayal kırıklığı olmuştu. aynı sezon galatasaray deplasmanındayız bu sefer de. maçı babamla beraber dinliyoruz. ibrahim toraman 2 tane gol attı, ilk yarıyı önde kapattık 2-1. fakat ikinci yarı da sasa ilic 2 tane sallamış ve 3-2 yenilmiştik. bu iki mağlubiyetin ardından radyodan maç takip etmeyi bırakmıştım.

aynı anda oynanan maçları ortaya karışık anlatıldığı dönemlerdi. iki anadolu takımının kör dövüşü gibi geçen maçını anlatırken bir anda ses kesilir ve spiker "mikrofonlarımız istanbul'da" diye giriş yapınca bir anda radyonun sesi açılırdı. eğer spiker "sizinle olmadığımız dakikalarda" derse anla gol yok.