irfan değirmenci

kanal d'de günaydın adlı haber programını sunuyor. eskiden fox tv'de çalışıyordu, fatih portakal ile takas ettiler kendisini galiba.

ankaralıdır. bir gün kendisini batıkent-carrefour'da gördüm. burger king'de sıra bekleyecek kadar naif bir kimse kendisi.

izlenebilecek tek güzel adamdı. hayır dediğini twitter üzerinden duyurduğu için işten atıldı. atın ulan atın size karşı olanları kovun her yerden ama unutmayın kazanacağız iyiler kazanacak.

enver aysever gibi kovulan muhalifler grubuna dahil olmuştur. doğan medya grubu gezi zamanındaki gibi özüne döndü diyebiliriz..

jilet irfan sevdiğimiz bir kardeşimizdi...

işini kaybeden iş bulur da, kişiliğini kaybeden bir daha bulamaz.

bakın ben de hayır vereceğim ama şunu belirtmek isterim bir haber spikerinin oyunu açıklaması tarafsızlığına leke düşürür. tamam evet verecek haber spikerleri de söylüyor ama iki taraf için de sıkıntı. bakın iki taraf diyorum bunlar tarafsız olmaları gerekirken ikiye bölünmüşler.

10 senedir bıkmadan her sabah izlerdim

yalaka, şerefsiz herifler dönemin adamıdır. kim iktidardaysa ona yaranır. dönemlik adamlardır bunlar. akp ikitdardan düşer ve başka parti gelirse bu seferde ona yaranmaya çalışır. bir de böyle adamlar vardır. doğruları söylemekten kendini alıkoymayan, yalaka olmayan insanlar. bu insanlar, yarın başka parti geldiğinde de tv karşısında olur. kimseye yaranmaz, birilerinin bir yerlerini yalamaz. seviyoruz seni irfan abi. o tv'deki yalaka orospu cocuklarına rağmen sizin gibi insanlar son ümidimiz.

karakterini kaybetmek yerine işini kaybetmeyi tercih eden adam gibi adam.

işten kovulmasının sebebini 'tarafsızlık ilkesine aykırı' olarak belirtmeleri ayrı bir ironi. evet deseydi işinden kovulacak mıydı? tabiki de hayır!

cami de vaaz niyetine evet propagandasi yapan imamdan daha hizli uçurulmuş anlaşilan. bu devir de dogruyu soyleyeni 9 obadan kovarlar diye bir laf vardir.

bu ülkede görüşünü belirtenlerin sonu belli. yalnız değilsin irfan değirmenci

evet diyeceğini çatır çatır belirtenler, hatta siyasetle hiç alakası bile olmamasına rağmen evet kampanyası başlatanlar prim yaparken, hayır diyenler kovuluyor.

"irfan değirmenci hayır değil de evet deseydi aynı sonu yaşar mıydı? gerekçeyi 'tarafsızlık' diye sunmak akılla dalga geçmek gibi!" demiş fatih portakal..ne güzel demiş.

evet diyenler tarafsızlığını belli etmiyormuşçasına her yerde konuşurlar ama hayır diyince tarafsızlık ilkeleri bıdı bıdı. ülkenin hali iyiye gitmiyor ya ötesini bilmiyorum. ama irfan değirmenci yalnız değildir onurunu kaybetmeyen insana iş bulunur da onursuz 'tarafsız' evetçilere ne olur bilemiyorum.

"hayır diyen biridir başkaldıran insan. ne kadar bulanık olursa olsun, bir bilinçlenme doğar başkaldırma eyleminden." demiş albert camus. yandaş ve yalaka medyanın korkaklığı gözler önünde... vicdanın rahat olsun be adam, sen üzerine düşeni yaptın. işine, ekmeğine son verileceğini bile bile konuştun. bu çıkarcı kaypakları değil seni hatırlayacak insanlar.

ruşen çakır'ın youtube kanalında bir söyleşi çekmişler. çok izleyemedim bir 10-15 dakika izledim ama psikolojisi hiç iyi durumda değil bence. hafiften psikoza bağlamış maalesef. ruh sağlığını hiç iyi görmedim ve hala inanılmaz derede öfkeli ve tepkili.

sabaha karşı kendilerinin evi kurşunlanmış polis zabıt tutulurken de 'serseri kurşun!' ihtimali üzerinde durmuş...

her sabah kanal d'yi açma sebebimdi. sesi enerji verir, güne enerjik başlatırdı. (tabi haberlerin içeriğine de bağlıydı bu durum) hayır dediği için işinden olması ise bu adamın yaşaması gereken en son şeydi. düşünce özgürlüğü diye birşey kalmamış ülke de yazık. değerli insan, saygılı insan. kitabını alın!

geçtiğimiz gün itibariyle babala tv bünyesinde ilk videosunu yayınlamıştır. - link maşallah.. ahmet taner kışlalı hocadan cem uzan'a varana kadar geniş bir yelpazede yeni kanalına merhaba demiş. kendini tanıtırken yaşadığı süreçleri anlatması, anlatmak istediği konuları parantezler açarak dallandırıp budaklandırması ve satır aralarında başka başka şeylere de parmak basması.. tüm bunları yaparken de samimi, edepli ve bir o kadar da sıcakkanlı olması takdire şayan. aslında saydığım bu konuların bazılarında bence baya baya benzerlik gösteriyoruz. belki de kendisine sempati duymamın nedenlerinden biri de budur? çoğu zaman hız sınırını koruyarak yol alması da cabası. istese 5. viteste giderken bile türlü türlü makas atabilir. lakin amacı ne kadar iyi bir şoför olduğunu ispat etmek değil, aksine iyi bir sürücü olup örnek teşkil etmek. geçen sene atatürkçü düşünce derneği'nin bir etkinliğinde konuşmacıydı. tabi yaşadığı malum süreçten mütevellit o zamanlar kendisi hakkında her telden insan bin bir farklı şey söylüyordu. sanırım o konuşmalar sayesinde insanlara tutundu. yoksa yaşadığı süreç gerçekten insanı yer bitirir.. verdiğim linkten de anlaşılacağı gibi; yine samimiyetiyle, birikimiyle ve insanlara ulaşma arzusuyla dikkat çekiyor. elbette ki haksızlığa uğramış olmanın mağdurluğu var hala üzerinde. ama hiç de öyle kibir temelli bir kin gütme sezinlemedim. 20 yıllık kariyeri boyunca şahit olduğu olayları baz alınca senden benden daha çok farkında bu düzende iyi şeylerin cezasız kalmadığını. gayet biliyor bu tarz bir süreci yaşayan ilk ve tek kişi olmadığını. önceden de doğruyu savunanların çeşitli bedeller ödeme geleneğinin olduğunu. aynı geleneğin bundan sonra da aynen var olmaya devam edeceğini. her ne kadar sokrates'le aynı kefede olmaktan gururlu olsa da, aslında kefesiz ya da güncel kefelerden arınmış bir dünyayı hayal ediyor ve istiyor. (bkz: sokrates'in savunması) linkteki konuşmasını dinlerken aklıma "bir millet her nesilde yeniden doğar." diyen oktay sinanoğlu da geldi, şu leziz diyaloğa imza atan ferhan şensoy da geldi; + yazık değil mi ulan bu millete? - hayır. başımıza bu adamları seçip seçip getiren işte bu millet. + evet.. biz hep sanki bu millet, başka bir milletmiş gibi düşünüyoruz? asıl salaklığımız orada zaten. evet lan işte. bu millet, o millet.. ki sadece bu iki çağrışım bile irfan değirmenci'ye değer vermem için bana fazlasıyla yeter de artar. darısı diğer çağrışımların başına.. not: irfan abi, belki farkında değilsin ama içinde bir rapçi yatıyor sanki. yakında muhalif, iktidar ya da yandaş/muhalif medya ayırmaksızın herkesi hafif hafif punch bombardımanına tutacakmışsın gibi gibi.. (bkz: haftaya görüşürüz) (bkz: umarım)

çok sevdiğim bir haberci.. 2007 yılında ben 14 yaşındayken o fox tv de çalar saat programını sunuyordu. kendisini o kadar çok severdim ki her sabah 6.30 da uyanır onun sunduğu haberleri izler saat 8'de de okula giderdim. bir gün ergenlik aklıyla ona mektup yazdım, hayatımı anlattım, "babamın vefat ettiğini,derslerimin çok iyi olduğunu ama abimin beni liseye göndermeyecegini" yazdım da yazdım. sanırım 3 sayfadan fazlaydı yazdığım. cep telefonumuz yoktu ben de ev telefonunuzu yazdım ve 8. sınıfın son döneminin karnesini de katlayıp zarfın içine koyup mektubu fox tv'ye irfan degirmenci adına gönderdim. geri dönüş olmaz diyordum. ama nasıl her gece yatmadan dua ediyordum. bir geri dönüş olsun diye. okulların açılmasına 1 aydan az kalmıştı. abim halen liseye gitmeyecek diye diretiyordu. sonra abim bursa ya gitti ben okul kaydımı yaptım ama artık tüm umudum bitmişti. bir gün akşam üstü saat 6 gibi ev telefonu çaldı. annem kalktı telefonu açtı. çat pat türkçesiyle anlamaya çalıştı anlayamayınca kapattı. büyük ablam kimdi o diye sorunca annem de "bilmiyorum fox, mektup falan dediğini anladım" dedi. öyle deyince ablam da anlamadı ben "abla ben fox tv ye mektup yollamıştım, ordan aradılar galiba".dedim. ablam arayan numarayı geri aradı. telefonu irfan degirmenci açtı. arada geçen konuşma.. i̇d: efendim ab: kimsiniz az önce bizi aradınız? i̇d : ben fox tv'den irfan degirmenci tosbağa ile mi görüşüyorum acaba? ab: hayır ben ablasıyım. i̇d: onu telefona alabilir miyim? ben: alo (çekingen bir sesle) i̇d: nasılsın? mektubunu aldım. yazdıklarım çok güzeldi. ben: artık gerek kalmadı zaten liseye kaydımı yaptım ben. i̇d: çok güzel, çok sevindim. ama izin verirsen ben de bir şeyler yapmak istiyorum. ben: ne gibi? i̇d: mesela lisen bitene kadar sana burs verecek bir yer ayarlayabilirim. ben: ben zaten 7.sınıftan beri çağdaş yaşamı destekleme derneğinden burs alıyorum. size mektup yazmamın sebebi, belki abi mi ikna etmemde yardımcı olursunuz diyeydi. i̇d: dernek sana ne kadar burs veriyor? ben: her dönem 100 tl i̇d: ben burda bir iş adamından sana burs ayarlayacağım. o derneğin bursunu etkilemez. hem ayrıca o para da sana yetmez. sana kendi numaramı vereyim. 05............ ne zaman istersen arayabilirsin.. ben:teşekkür ederim. telefonu kapattık. gerçekten de sözünün arkasında durdu. bana o zamanın parasıyla her ay 200 lira burs veren birini buldu. lise bitene kadar aldım o bursu. bayramdan bayrama arardım bayramlaşırdık. üniversiteyi kazandığımı istanbul da öğrendim ve onunla görüşmek istedim. aradım kabul etti. gittim taksim de trt binasının çatısındaki cafe restorantta bir şeyler yedik. muhabbet ettik. sonra ben erzurum'a geçince bağlar koptu. numarasını falan değiştirmiştir simdi. i̇şten kovulduğunu duyunca çok üzülmüştüm. adam gibi adamdır. hayatımın akışını değiştiren adamdır.. ve şansımın yaver gittiği tek an o mektubun onun eline geçtiği zamandır..

:) nerede bana o beş sene önce şu; (#2285094) yazıyı yazdıran adam? direndiğin şeye dönüştün. artık direnmiyorsun ve bunun farkında değilsin. sen artık o yakındığın zorbalığın edilgeni değil etkenisin irfan.

10 yaşındaki çocuk yazmaz şunu ya. Sen İrfan Değirmencisin kendine gel, Savaş Cebeci'den ne farkın kaldı? Ayrıca Jahrein çok basit bir argümanla mat etmiş seni. Body shaminginiz batsın. Dayaktan sonra değişen Ahmet Hakan gibi bir şeyler oldu sana da işsiz kaldıktan sonra.