iftara misafirliğe gitmek

bu günde beleşe doyduk beee

iki adam bizim yurttan 16 kişiyi iftara götürdü. etli yemekler, tavuklu börekler ve kadayıf dolması falan efsane geçti. peşine de bir güzel çayımızı içtik oh. allah razı olsun kendilerinden iyi dua aldılar.

en güzeli dağ gibi iftar bulaşığını yıkamayacak olmak bence

yaklaşık iki sene önce halam iftara çağırdi. halamdir utanilmaz diyerek gömüldüm yemeklere taa ki kuzenimin seni alana yazık lan doyuramaz da suna bak bitti lan bitti evde bi şey kalmadı demesiyle hiç bı iftar davetine katilmamaya çalışıyorum. gidersem de ben çorbayla duyuyorum diyip oturuyorum

neredeyse hic yapmadığım bi eylem. sahi niye kimse bizi iftara çağırmıyor skhdks

güveç sarma ve mercimek çorbası sizi bekler

doymuyorum arkadaş

ya yemek kulturleri farkliysa zehroluyor

siz neyine bu kadar mutlu oluyosunuz ya ben nefret ediyorum bu durumdan. doymuyorum ,üstüne yemek isteyemiyorum, rahat rahat yiyemiyorum. eve gidelim diye yüz kez babama mesaj atıyorum

yurtta kalıyorum ve şu an bi akrabanin evine misafirim. mutluyum, huzurluyum. ramazan ayı da zaten bunu gerektirmiyor mu?

çok güzel duygu yani ama ben sahuru tercih ediyorum zira komşum bir abla ve eşi her akşam bir şekilde davet ediyorlar tamam bir iki sefer gittim ama fazlası biraz showa giriyor sanki

olayın karşı tarafı için iftara misafir çağırmaktır. sabahtan beri evde hummalı bir çalışma var, benim de payıma her zamanki gibi tatlı yapmak düştü. çok seviyorum özellikle ramazanda bu misafirlik kültürünün daha sık yaşanmasını. hayatımın bir sürü şey hazırlayıp ya çok hazırlık yapamadım diyeceğim evresine geçsem keşke ben de bir an önce.

Gurbetlik çok zor bir şey yahu neredeyse hiçbir akrabamızla aynı şehirde, hatta aynı ülkede olmadığımız için iyi kötü bir çok anda birlikte olmaktan mahrum kalıyoruz. Komşularımız iftara gidiyorlar, bizde annemle çocuk gibi arkalarından bakıyoruz.

Öncesinde “az ye, hayvanlaşma elalemin evinde” diye kendime telkinde bulunuyorum. Sofradan kalkarken ise yediklerimden dolayı kalkamıyorum dhshshhs Neyseki elalem dediklerim arkadaşlarımın evi ya da abimin evi shshhs :)

taşra bir yerde öğrenciyiz. sürekli toplandığımız arkadaşlarımızın üst kat komşuları artık gide gele bizi de tanıyor. ramazan geldi, arkadaşları iftara çağırmışlar "sizinkileri de çağırın hep beraber gelin" diye. birkaçımız niyetli sadece. neyse gittik anaam bir sofra hazırlamışlar bize var ya aklımı yitirmiştim. evin hanımı teyze asla iş yaptırmıyor, yardım ettirmiyor bize. bir tabak boşalıyor, yenisi geliyor. evin beyi amca sürekli "yiyin çocuklar" deyip duruyor. sohbet, muhabbet zaten gırla. böyle bağırlarına basıyorlar bizi. yemek bitiyor tatlı, meyve, çay, kahve. sigara içiyorsanız çekinmeyin diyorlar. ailemiz yanımızda değil diye asla yalnız hissetmememizi, kendilerinin ellerinden geldiğince yanımızda olduklarını söyleyip yolluyorlar. aşağı iniyoruz hepimiz nasıl mutluyuz. okula başladığımızdan beri bulunduğumuz yerin yobazlığından başka bir şey görmemişiz ki öyle şaşkınız. hem karnımızı, hem gönlümüzü doyurmuşlar. benim açımdan bu anının güzelliği de şundan geliyor aslında: ev sahibimle aynı binada kalıyordum. evde de tektim. ne zaman okuldan gelsem binayı acayip güzel yemek kokuları sarardı. elbette bana bakmak, yemek getirme sorumlulukları yoktu ama ne bileyim lan çok canım çekerdi :') böyle ince hareket görmeyince kimseden tabii bu aile de bize öyle güzel bir akşam yaşatınca başıma taç ettim kendilerini doğal olarak. bir ara yolum düşerse oralara mutlaka gideceğim ellerini öpmeye. her dua ettiğimde onlara da ederim, işleri güçleri rast gitsin, ayaklarına taş değmesin. nasıl güzel aileydi. canlarım benim *dipnot: öğrencileri sevin, vallahi yaptığınız iyilik unutulmuyor. edit: yazım yanlışı

ne yemek derdi var ne bulaşık derdi. müthiş lan. bomboş kafayla misafirliğe gidiyorsun resmen.

sirf milletin de bize gelmesini ve o stresi istemedigim icin gitmeyi sevmiyorum

Ramazanda ki en mükemmel etkinliktir. Dert yok tasa yok ama maharet çok, al bır tatlı yada kola yallah..

Bazen sırf iftar diye alakasız insanlar bir araya toplanır. İşte o zamanlar iftara mümkün olduğunca geç gitmek gerek. Aksi halde ezana kadar dönen muhabbetin alaka seviyesi sizi bir hayli şaşırtabilir. İşin garip tarafı konuşmanın merkezinde bir anda siz bile olabilirsiniz.