ev taşımak

dünyanın en siktiriboktan durumudur bir insan neden taşınır veya taşınmaya mecbur bırakılır

vallahi zulüm be. insanın canından can gidiyor. (bkz: ev taşırken kanepeyi merdivenlerden yukarı çıkarmak)

o oraya sığmaz,o oraya uymaz derdi çok büyük allah düşmanım başına vermesin.

hap kadar odaya dunyayi sigdirabilen, hep kapasitenin disina cikan lanet bir ozelliginiz varsa, kendinize ettiginiz kufurlerin en yogunu bu surece yayilidir. oracikta kacip gidesiniz her seyi sifirdan kurasiniz gelir ama, o isler oyle yurumemektedir. kaderinize ve aptalliginiza bela/kufur kombosuyla desarj olabilirsiniz.

ruhumu emiyor bu amına koyduğumun işi.

üniversite yıllarında sık yaşadığın durum taşıma bir yana kaybolan eşyalar koyuyor insana

dünyadaki en boş ve en yorucu işlerden biridir!

üşendiğimizden 13 yıldır taşınmadık.

hep bişeyler olduğu için bir türlü taşıyamadık. ama annem kafaya koymuş artık istediği o siteden, beğendiği bi ev denk geldiği anda alınıp taşınılacak! :d

allahım herkese ev nasip etsin be sözlük. taşınmak çok kötü bir şey. hele ki anne baba taşınmaktan yorulduysa insanın daha da zoruna gidiyor. işe başlayınca 3 katını da ödesem o krediyi çekip evi alacam kaçarı yok.

allahımm yeter artık bitsin bu çileee

her taşınma sırasında mutlaka bi eşyamı kaybederim, koli bandı bir süre sonra mide bulandırıcı hale geliyor

şu an kendimi fatmagül gibi hissediyorum. 4 kişi tecavüz etse bu kadar bitkin olmam herhalde. suçum ne benim ulan! diye haykırmak istiyorum.

çok zor. beni en gıcık eden yönü ise mutlaka bir şeylerin kaybolması. hayatınızda önemli minnacık şeyler vardır, çok göz önünde tutmazsınız ama görünce de ayyy diyip kendinizden geçersiniz. o şeyler hep bu taşınma sırasında kayboluyor. çok üzülüyorum :(

su an düşünüyorum da. bunca yıllık hayatımda tam 10 kere ev taşıdık. 3 tanesi şehirler arasiydi. berbat birsey özellikle şehirler arası olanlar çok fena hayatının bir kısmını o şehirde bırakır yeni bir şehirde herşeye sıfırdan başlarsınız.. o kadar alıştım ki ev taşımaya nakliye işine mi girsem acaba :-)

abaavv ölüm (bkz: ölüm gibi birşeydi ama kimse ölmedi)

19 yaşındayım ve -benim hatırladıklarımı sayarsam- sadece dört evden taşındık. beşinci evimizde 23 nisan 2010'dan beri konaklıyoruz. yedi yılı devirmişiz.

bıktırıyor insanı. o kadar eşyayı kolile, fazla eşyaları koyacak yer bul vs. tüm eşyaları bırakıp kaçası geliyor insanın

ölüm bunun yanında nedir gülüm...

2 hafta boyunca düzenim yoktu. her yer her yerde lafını anlamamı sağladı. gerçekten çok zor.

anası avradı sikilesi durum. bu kadar ağır bi kasvet olamaz ya. günlerce topla, günlerce yerleştir. yıldım aq.

nakliye şirketi adamı vezir de eder rezil de.

akrabalık bağlarını tazeleme hareketidir.yeni evine taşınacak kimseler çok yakın samimi akrabalarını arar yardım ister aldığı eylem ve cevaplar sonrası küçük bir analizle bir sonraki tavır ve davranışlarını belirler.akrabalar arası önemli bir sınavdır.bir sonraki bölümde görüşmek üzere.(bir sonraki bölümde ergenusların hayatı,yaşam biçimi ve çevreyle iletişimini ele alacağız.)

dünyanın en boktan işi olabilir. yatak odası, salon vs halledilir ama o mutfak ne be kardeşim! sabahtan beri anam ağladı. mood.

i̇ğrenç süreç. sırf bundan bıktıklarından dolayı atalarımız yerleşik hayata geçmiş olabilir. her taşındığımda "neden bu kadar kitap alıyorsun " diye kızıyorum kendime. son taşınma işimde babamın nakliyecilerin gelişinden iki saat önce haber vermesi de bana kaderimin bir oyunudur diye düşünüyorum.

aklıma ilk olarak gerçek anlamda ev taşımak geldi. link

pazar günü teyzemin evini taşıdık bugünde abim taşınıyormuş yeni haberimiz oluyor ak

geçen sene teyzem evini taşıyacaktı. eniştem de işi sebebiyle yaninda olmadigi icin evde tek kalmamak için bebi cagiriyodu. tabi ben gidiyorum geliyorum teyzem ne taşınıyor ne bişey. taşıncak diye evdeki bütün eşyaları paketlemis evin icinde öylece oturuyor. yeni evine tasinmak icin önce doğalgazini kurmalari lazimmis felan haber bekliyor tabi. ulan sabah okul icin evden cikıyorum çay makinesi mutfakta akşam geliyorum kutusuna paketlemiş bantlamiş kaldırmiş teyze diyorum hemen taşincan mı sanki çikar şu makineyi gdiiyorum açiyorum ertesi gün yine ayni curcuna. dedim yeter artik haa taşincam taşincam diye ben bir aydır burda kaliyom bi sal beni yaa sanki herseyi tamamlanmiş gidiyor da cay makinesi eksik kalmiş her gün onu paketine koyuyodu. en son bende daha gelmiyom neydersen et dedim neyse işte o günden 1 ay sonra falan tasinmisti sonunda. şuan evinde o çay makinesi hala kutusunda duruyor qwekejd

zulüm artı zulümdür. ağlamak istiyorum anne :(

4 koli ve 3 valiz dolusu kitapla gardımı alıp beklediğim eylem. sinirlerimse harap. atalarımız göçebe yaşıyorken hangi ara bu kadar asimile olduk, onu sorguluyorum şu anda.

eğer aidiyet duygunuz yok ise 6 ay ile 1 yıl içerisinde sürekli olarak yapılması gereken eylem. sırf bu sayede gereksiz malzeme alışkanlığına son verirken diğer taraftan daima yeni bir bakış açısı kazanmak için yapılması gereken eylem.

Sevgilimin evini bosalttik geçen hafta. Üçlü bir koltuk vardi indiremedik. Nasıl çıkartmışlar hayret ettik vs. İndirebilene ücretsiz vericez.

Eee Alex in sol ayagi nerde?

Evin yolunu hala ezberleyebilmiş değilim, giderken farklı yol gelirken farklı yol kullanıyorum. Apardımanda ki hanımlar sürekli kapıya dayanıyormuş, burada bir yağuşuklu var imiş nerede diye. Hala denk düşümedik çalıştığım için, hafta sonu koçbaşla eve girmelerinden korkuyorum.

Allah Yeni evlenenlerin evini taşımaktan korusun, Samimi söylüyorum bela.

normalde ne eve ne eşyalara anlam yükleyen birisiyim ama hayatıma hiç beklemediğim bir anda doğan güneşim sayesinde eve çıkmıştım. farklı şehirlerde üniversiteyi okusak bile ayda birkaç gün aynı evde kalmak beni mutlu ediyordu. kısa bir süre içerisinde tek yaşadığım evim, birdenbire evimiz olmuştu. şimdiyse aynı evin içerisinde tek başımayım. evden çıkmam gerekiyor ve gözlerimden yaşlar süzülerek eşyaları toparlıyorum. ilk geldiği günkü heyecan yerini son günün hüznüne bırakıyor.