unutkanlık

bazen bilinçli yapılır. mesela ben lüzumsuz tüm insanların ismini bilinçli bir şekilde unuturum.

şöyle bazı insanları ve yaşattıkları şeyleri unutabilsem çok şahane olurdu.

UNUTMAK İSTEDİĞİM ŞEYLERİ UNUTMAM İSTEMEDİKLERİMİ UNUTURUM

bazen insanı çok yorar, özellikle unutkan olmayan sen isen.

b 12 eksikliğinden kaynaklanabilmektedir. tek ilaçlık çözümü var, basit. önlem alın geç kalmayın.

hocalarımızın kendini de evde unutsaydın diyerek olayı aydınlığa kavuşturduğu eylem. şaka bir yana son zamanlarda iyice arttırdım.

herhangi bir olay, nesne, durum vs bilginin kişi tarafından hatırlanmaması durumu. kafe lavobolarının tuvalet kagidi koyma kutuları var ya, onlarin anahtarini cebimde unutmuşum. sabah farkettim ve bugun izinliyim, ne yapacaklar bilmiyorum ve işin kötü tarafı evde nereye koyduğumu da unuttum, bulamıyorum.. ne yapicaklar acaba bugun unutkanlık kötü bir şey, keşke duygularda devreye girse de bir miktar rahatlasak be

halk arasında bi iki şeyi unuttuğunuz an "b12 eksikliği mi var sende" sorusuna maruz kalabileceğiniz durum. ki haklı bi soru. genelde b12 seviyeleri çok parlak olmuyo bu insanların.

senelerdir durduramadığım bir noktadan sonra rahatsız etmeye başlayan durum. gitmediğim bölüm kalmadı çare yok.

çayı bitmiş birinin bardağını alıyorum mutfağa 7 adım atıyorum kimin bardağı olduğunu unutuyorum,sayı saymayı unutuyorum,biri bir şey isteyince unutuyorum,bir şey almak için odaya gidiyorum unutup geri çıkıyorum,insanların adlarını unutuyorum. unutuyorum da unutuyorum anlayacağınız. inşallah bir gün kendimi bir yerde unutmam.

ilaç içmek için yemek yiyorum ilaç içmeyi unutuyorum sonra salonun ışığını açık unuttuğumu fark edip geri dönünce ilaç kutusunu görüp ilaç içmediğimi de fark ediyorum.

benim için çok kötü bir hal almaya başladı. ocağa çaydanlığı koydum, hatırlıyorum. fakat ocağı açıp yakmamışım. gaz kokusunu farketmesem ne olurdu bilmiyorum.

umrumda değilse bilincimin oto yaptığı bir durum

allah belasını versin ya bi kız gördüm adı soyadı aklımdaydı unuttum amk

(#1522235) tekrar hatırladım bir an için güldüm yine , sizde gülün diye attım. (üşendim bir de bu ne lan?)

arkadaşa yanimdakinin ismini soylicektim kiz yanımda oturuyor adıni unuttum rezillik

gözlüğümün gözümde olduğunu unutup her yerde aradığım doğrudur.

bende asiri derecede cok var bu

özzzzellikle sınav dönemlerinde unutkanlığın hakkını veririm. en küçük örnek: bir keresinde sınav sabahı kalkıp, notları şöylece gözden geçirmiştim. sonra aklıma çantamdaki cüzdanım geldi; o gün çantamı almayacaktım yanıma, cüzdan orada kalırsa kesin unuturdum. dedim "şunu masaya (salondaki yemek masası) koyayım da, çıkarken hemen alırım" (evden çıkarken her türlü o masanın yanından geçmem gerek) ve gittim koydum cüzdanımı masaya. evden çıkma vaktim geldi, giyindim, telefonumu ve kalemlerimi alıp çıktım. o gün de babam götürecekti beni okula, bindim arabaya işte. bir süre sonra babam "oğlum her şeyini aldın dimi?" dedi, yalnız cüzdanı almadığımı bilmiyor. ben de "aldım" dedim ama şöyle bi prosedür gereği kontrol edeyim dedim, bir baktım cüzdan yok. gerisin geri dönüp aldım cüzdanı. --- unutkanlıkla birlikte dikkatsizlik de tavan yapıyor bende, orası ayrı bir konu.

yaşlandık azizim yaşlandık.

kendi adımı unutup sorduklarında söyleyememiştim bi zamanlar

2 gündür barda suları açık unutuyorum..siparişleri yanlış veriyorum... çıldırmak üzereyim

* cinsel organlarınıza çok bakarsanız gerçekleşme ihtimali yüksektir. batıl inanç

hafıza-ı beşer nisyan ile maluldur. i̇nsan unutur. unutkanız arkadaşlar. hem öyle olması gerektiğinden, hem kendimiz en dikkat etmeyişimizden. yeri gelir babamızın bizi incittiğini unuturuz, yeri gelir en sevdiğimiz kişiyi kaybettiğimizi. bazen yazılıda sorulması mümkün olan sorunun cevabını, bazen sadece bir kere görüştüğün kişinin adını. ama şu da var ki ezberlenen her şey unutulmaya mahkumdur. ezberlemeyin. yaşayın, hissedin.

unutmamam gereken harika anlar varken nerde acı verecek içimi yedirecek olay var onu hatırlıyorum. bu da hafızamı bana bi ibneliği galiba.

ilaç içmeye gittiğim mutfaktan yemek yiyip çıkıyorum.

bu sıralar oyle bi unutkanlık baş gösterdi ki arkadaşlarımın bile adını unutuyorum bazen. konusurken lafın devamında ne söyleyeceğimi ya da ne hakkında konuştuğumu falan unutuyorum. i̇sin ilginci de doktora gittim ama tıbbi bi problemim yok.

normal zaman içerisinde sıkıntı yok bir şekilde hallediyorum ama derste falan spontane konuşmam gereken zamanlarda sıkıntı çekiyorum. özellikle hocaya karşı güzel bir girişten sonra haklı olarak bişeyler bekliyorlar ama ben öyle işte, vesaire şeklinde geçiştiriyorum. ama doktora da gitmek istemiyorum. müstehak bana belki bir gün hep unuturum :) :)

ben hangi başlığa girmiştim ya??

bende aşırı mevcut olan durum. nedenini bilmiyorum ama bazı şeyleri asla unutmazken bazılarını birisi söylese dahi hatırlamıyorum. bir de şöyle bir durum var gereksiz olarak görebileceğim bilgileri istesem de aklımda tutamıyorum.

bela oldu basima. mekanda odemeye giderken adisyon yoksa kasada dusunuyorum ne yedim diye. tabi sonra kasa gorevlisi masa sayisini soruyor, cozuluyor durum. lakin o kadar cok sey unutuyorum ki haddi hesabi yok. akilsiz basin cezasini ayaklar ceker, yuru babam yuru, yuruyebildigin kadar yuru. artik etrafimdakiler "unuttun mu bir sey, bi kontrol et esyalarini" diyor. durum vahim... soyleyecegin lafi unutmak paha bicilemez.

arkadaşım mimarlık okuyor. jürisi var diye sabaha kadar maket yapıp okula götürmeyi unutmuş. istanbulda olduğundan gidip gelene kadar hey yavrum heeey. (bkz: ölüm gibi bi şey)

en kötüsü paranı nereye harcadığını unutmak bence, yaşlılar gibi harcamalarımı kağıda yazdım fldlskdlds

b12 eksikliğidir o

louis froziel in tabiriyle ilham kaynağımı bir hafta boyunca havalandırma sebebiyle deşirtecek eksiklik.

b12 eksikliği midir bilmem ama artık benim için bir sorun haline geldiği kesin. az önce eski bir arkadaşı gördüm sözlükte ama adını hatırlayamadığım için nasılsın diyemedim. gerçi isim önemli değil ama unutmuş olmam beni rahatsız ediyor.

biraz once hangi senede oldugumuzu unuttum korkunc bi andi

bilinenlerin bir süreliğine yada kalıcı bir şekilde kaybolması. insana verilmiş muhteşem bir özellik. eğer insan her şeyi canlı bir şekilde hafızasında tutsaydı daha korkunç bir yaratık olurdu.

hatırlamamam gereken her şeyi unuturum unutmam gereken her şeyi hatırlarım acı ama gerçek

şu sıralar işi zirveye taşıdım. dersi dinliyorum, not tutuyorum; diğer ders için beklerken bir arkadaşım "hoca derste ne işlediiiğğğ?" diye soruyor ve suratına boş boş bakıyorum. bir kere olsa eyvallah da, ara ara dinlediğim dersi unutuyorum. * bir de sınavdan çıktığım an tüm soruları unuturum (istisna: kafama takılan sorular). biri gelip "üçüncü sorunun cevabını sen ne yaptın?" diye sorsa alacağı cevap fixtir: "üçüncü soru neydi?"

tanrım umarım kendimi de unuturum.

bir şeyi unuttum diyosam yalan atıyorumdur çünkü ben 10 sene önceki en anlamsız şeyleri bile hatırlıyorum

b12 eksikliği

Bilader neyi unuttuğumu bile unutuyorum ya.

Risale-i Nur talebelerinden bir genç hâfız, pek çok adamların dedikleri gibi dedi: “Bende unutkanlık hastalığı tezayüt ediyor, ne yapayım?” Ben de dedim: “Mümkün oldukça nâmahreme nazar etme. Çünkü rivayet var: İmam-ı Şâfiî’nin (r.a.) dediği gibi, haram nazar, nisyan verir.” Evet, ehl-i İslâmda, nazar-ı haram ziyadeleştikçe, hevesat-ı nefsaniye heyecana gelip, vücudunda su-i istimalâtla israfa girer. Haftada birkaç defa gusle mecbur olur. Ondan, tıbben kuvve-i hâfızasına zaaf gelir. Evet, bu asırda açık saçıklık yüzünden, hususan bu memalik-i harrede o su-i nazardan su-i istimalât, umumî bir unutkanlık hastalığını netice vermeye başlıyor. Herkes, cüz’î, küllî o şekvâdadır. İşte, bu umumî hastalığın tezayüdüyle, hadis-i şerifin verdiği müthiş bir haberin tevili ucunda görünüyor. Ferman etmiş ki: “Âhir zamanda, hâfızların göğsünden Kur’ân nez’ediliyor, çıkıyor, unutuluyor.” (bkz: Kastamonu Lahikası)

Unutmak gerçekten de bahşedilmiş en güzel özellik mi? O zaman niçin korkuyorum unutmaktan bu kadar?

8209 ILE BITEN BANKA KARTINIZ ATM'DE ALIKONULMUSTUR. EN YAKIN SUBEMIZE UGRAYARAK ANINDA YENI BIR KART ALABILIRSINIZ. B016 Amini sikim ya.

Arkadaşımla bankaya gitmek için yola çıkmıştık. Sonra yolda bizim merkezde ne işimiz var da gidiyoruz ki deyip geri dönmüştük. Bankaya gideceğimizi yurda gelince hatırlamıştık.

aşırı unutkanım. mesela sözlükte bir şeyler yazarım birileri gelir bir şey der tartışırım ama 1 saat sonra o yazarın bi entrysini görünce o olduğunu hatırlamam artı veririm. değişik biriyim evet.

Unutmak, insana verilen en büyük hediyedir. (bkz: Şahsiyet )